نويسنده اى براى انتقاد از حكم ارتداد، پيش فرض هايى را تصور كرده و همه را به باد انتقاد گرفته، ولى غافل از آن كه هيچ يك زا آن پيش فرض ها مورد نظر اسلام نبوده، و نظام اسلامى مانند نظام هاى مادّى نيست كه در آن، دگرگونى هايى ايجاد شود، و ايجاد حساسيت نكند، بلكه نظام مقدّسى است كه آفريننده ى جهان، اساس آن را پى ريزى نموده و فرد مرتد در درون اين نظام، پايه ها را متزلزل مى كند و گرايش هاى ضدّ دينى و ضدّ نظام را اشاعه مى دهد، تا نظام را فرو ريزد. و به حقوق عمومى تجاوز مى نمايد.

آن چه گفته شد مربوط به ارتدادهاى دوران گذشته بود كه غالباً از يك رشته مسايل جانبى پيراسته بودند، ولى ارتداد رايج در اين قرن، حسابش، با ارتدادهاى پيشين جداست، ارتدادهاى امروز داراى ويژگى هايى است كه هيچ ليبراليستى بر آن صحّه نمى گذارد:

1. ارتدادهاى امروز با به كار گرفتن ادبيات خاص، عقايد دينى را مورد هتاكى قرار داده و در نتيجه پيروان آن ها را تحقير و بى شخصيت مى كنند. آيا معنى آزادى در عقيده اين است كه فردى به هر علّتى باشد، به توده هاى عظيم انسان ها اهانت كرده، و در سايه ى اصل آزادى عقيده، ارزش هاى ديگران را مورد هجوم و بى حرمتى قرار دهد و با ايجاد نفرت مذهبى مايه جنگ افروزى و فتنه انگيزى شود؟

2. ارتدادهاى امروز يك ارتداد ساده نيست كه فردى كتابى را خو.انده و شبهه و يا شبهه هايى برايش رخ داده است، بلكه غالباً قدرت هاى بزرگ از اين افراد به عنوان وسيله اى براى تفرقه افكنى و ايجاد جبهه روانى داخلى، در برابر ملّت ها استفاده نموده و آن ها را پيشقراول حملات نظامى و اشغالگرى هاى متجاوزانه قرار