در احاديث وارد است كاملاً مخالف مى باشد.

چگونه وجدان مفسر آگاه حاضر مى شود كه ( با تصريح خدا كه از نعمتها و صرف آن در كدام مورد( لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذ عَنِ النَّعِيمِ) (نحل، آيه 93).و از آنچه عمل نموده ايم (لَتُسْئَلُنَّ عَمّا كُنْتُمْ تَعْمَلوُنَ يا دروغ بسته ايم (وَ لَيُسْئَلُنَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَمّا كانوُا يَفْتَروُنَ) سئوال خواهد شد بگويد مقصود از تمام اين آيات همان سئوال خازنان دوزخ است آنهم هنگامى كه گناهكاران را در دوزخ مى افكنند كه آيا نبى و رسولى به سوى شما آمده يانه در صورتى كه سئوال خازنان به عنوان تمسخر و استهزاء است و هرگز در انتظار جواب نخواهند بود درحالى كه آيات گروه دوم حاكى است سئوال از آنها به صورت سئوال واقعى و حقيقى خواهد بود و پرسش گر در انتظار پاسخ خواهد نشست.

واضحتر گفته شود: البته مقصود از سئوال استعلام حقيقى نيست زيرا خدا و متصديان سئوال از واقع امر آگاهند ولى ـ مع الوصف ـ هدف، اقرار و اسكات واعتراف است نه مسخره و استهزاء وميان اين دو مطلب فرق بارزى وجود دارد.

نظر ما : ما در اين جا، نظر خاص نداريم زيرا دانشمندان اسلام وبالأخص پيشوايان شيعه در اين باره سخنانى فرموده اند كه ما را از هر نظر بى نياز ساخته اند اينك توضيح سخنان آنها:

1 ـ مردى از على(عليه السلام) پيرامون اختلاف آيات مورد بحث، سئوال نمود امام فرمود: در روز بازپسين بشر مواقف مختلفى دارد واختلاف آيات بر اثر اختلاف مواقف است، ممكن است در برخى سئوال كنند و در برخى ديگربدون سئوال كار به پايان برسد [1].

جمع مزبور را گروهى از ادبا نقل و برخى نيز انتخاب نموده اند.