کلمه‌ها

حی: زنده این کلمه صفت مشبهه است و دلالت بر دوام حیات دارد.
قیوم: مدبر کامل، صیغه مبالغه است و نماینده قیمومت و تدبیر کامل خدا بر خلق است.
سنه: خواب سبک «چرت» اصل کلمه از «وسن» است.
یشفع: شفاعت به معنی واسطگی «بقره/ 48».
بین ایدیهم: معنی تحت اللفظی «میان دو دوستشان» است مراد از این تعبیر چیزهای حاضر است، مثلا کسی که مشغول جنگ است گویند: «الحرب بین یدیه» مراد از «ما خلف» چیزها و اعمال گذشته است که پشت سر گذاشته‌ایم.
کرسی: سریر. تخت. مراد از آن ظاهرا حکومت و تدبیر و سلطه خدا بر خلق است.
لا یؤده: سنگینی نمی‌کند. اصل کلمه از «اود» به معنی سنگینی است.
العظیم: مراد از آن عظمت شأن است نه عظمت جسمی.
اکراه: اجبار. اصل کلمه از «کره» به معنی ناپسند داشتن و امتناع است.
رشد: هدایت. به معنی کمال، نجات و صلاح نیز آید (قاموس قرآن).
غی: هلاکت. (قاموس قرآن).