اين سال را سنة البراءة خوانند، و غزوه تبوك درين سال بود، و سبب آن بود، كه هرقل ملك روم استعداد آن كرد، كه بنفس خود قصد حضرت رسالت كند، و براي استيصال لشكر اسلام بمدينه آيد [2]، چون راي باصغا رسيد، سيد كونين [3] را از آن حال معلوم شد، صحابه را رضي اللّه عنهم فرمان داد:
كه استعداد عزم روم كنيد، و عموم احوال و جميع اوقات ديگر، هر گاه كه سيد المرسلين غزوه مصمم [4] كردي، آنرا در پرده داشتي، و بظاهر نفس بجانب ديگر گماشتي، تا خصم را از توجه لشكر معلوم نگشتي. اما درين سفر، خواجه