اين سال را سنة الاستيناس خوانند، درين سال پانزده لشكر به اطراف فرستاده بود و سريه عرنيين [1] هم درين سال بود، و آن طايفه بيامدند، و اسلام آوردند و هواي مدينه ايشان را سازوار نيامد، رنجور شدند، مصطفي عليه الصلاة و السلام ايشان را بميان شتران فرستادند، تا در هواي باديه صحت يافتند، پس نگاه‌بانان را شهيد كردند، و شتران را بردند، كور [2] بن جابر الفهري را در عقب ايشان فرستاد، ايشان را بگرفتند، و دست و پاي ايشان را ببريدند، و چشمهاء ايشان كور كردند، و در آفتاب بگذاشتند تا از گرما بدوزخ رفتند. پس غزوه ذي قرد [3] بود، و شتراني كه عتبه حصين فراوي [4] برده بود، تعاقب كردند و بازستدند. پس غزوه حديبيه بود، در ماه ذي القعده مصطفي عليه السّلام در خواب ديد كه به مكه آمدستي، بفرمود صحابه را تا همه احرام عمره گرفتند، و با هفتصد صحابي از مدينه روي بمكه نهادند، و شتران هدي را بردند [5]، چون به عسفان رسيدند بشر بن سفيان الكعبي پيش مصطفي آمد، كه اهل مكه مستعد منع تو شده‌اند، و خالد وليد، به كراع عميم [6] آمده است. مصطفي عليه الصلاة و السلام راه بجانب ورع بگردانيد، و عثمان عفان را رضي اللّه عنه به نزديك مكيان فرستاد، كه ما بزيارت آمده‌ايم، مكيان او را نگاه داشتند، و خبر به مصطفي رسيد، كه عثمان شهيد شد، پس بفرمود: تا سعد را زندان كردند، و بر قتال قريش خبر دادند، و قريش سهيل بن عمرو را بنزديك مهتر ما عليه السّلام فرستادند، كه عثمان در حياتست درين [7] سال باز گرد! در سال آينده درين روز قريش مكه را خالي كنند، تا خواجه و صحابه عمره قضا كنند، و ده سال صلح باشد، و هر كه از قريش بمدينه آيد باز دهند، و هر كه از مدينه بمكه آيد، باز دهند، و هر كه خواهد در عقد محمد آيد و هر كه خواهد از قبايل در عقد قريش آيد، و عهدنامه بنوشتند، و مصطفي همانجا