چون حق تعالي و تقدس در ازل آزال تقدير رانده بود: كه ممالك هندوستان در ظل حمايت سلطان معظم و شهريار اعظم شمس الدنيا و الدين ظل اللّه في العالمين ابو المظفر التتمش السلطان يمين خليفة اللّه ناصر المؤمنين انار اللّه برهانه و ثقل بآثار العدل و الاحسان ميزانه، و دولت شاهان فرزندان او رحم اللّه الماضين و ادام دولة الناصرية المحمودية، از فتن آخر الزمان و حوادث وقايع جهان در امان ماند، آن سلطان عادل باذل منصف كريم غازي مجاهد مرابط عالم‌پرور [2] عدل‌گستر فريدون فر، قباد نهاد، كاوس ناموس، سكندر دولت بهرام صولت را، از قبايل البري [3] تركستان، يوسف‌وار، بدست تجار داد، تا مرتبه (مرتبه) بتخت سلطنت [و منصب] و مسند مملكت رسانيد، تا پشت دين محمدي، بدولت او قوي [شد] و روي ملت احمدي بصولت او بهي گشت، و در شجاعت دوم علي كرار، و در سخاوت ثاني حاتم طائي آمد، اگر چه سلطان كريم قطب الدين عليه الرحمه [4]، بخشش لك در زمان ظاهر ميكرد، اما سلطان سعيد كريم شمس الدين طاب ثراه بعوض هر لك صد لك بخشيد، و بجايگاه و حساب.
چنانچه هم در دنيا و هم در آخرت محسوب [5] تواند بود، و در حق اصناف خلق از دستار بند، و كلاه دار، و دهاقين و تجار و غرباء امصار، انعام او عام بود، و از اول عهد دولت و طلوع صبح مملكت، در استجماع علماء با نام و سادات كرام، و ملوك و امراء و صدور و كبراء، زيادت از هزار لك [6] هر سال بذل فرمود، و خلايق اطراف گيتي را بحضرت دهلي، كه دار الملك هندوستان است، و مركز دايره اسلام، و مهبط او امر و نواهي شريعت