الحمد للّه ذي الفضل [1] و الاحسان و الكرم و الامتنان. علي انعم اهل الايمان بالامن و الامان في ظل دولة الشمسيه و جناب آل التتمش [2] السلطان و صلوات [3] علي محمد صاحب السيف و البرهان، و السلام علي آله و اصحابه سادة القبائل و قادة البلدان.
اما بعد: چنين گويد ضعيف ترين بندگان درگاه سبحاني، منهاج سراج جوزجاني [4] بلغه اللّه الي اعلي الاماني، چون ارادت قديم باري تعالي و تقدس در ناصيه بنده، آثار دولت و انوار مملكت تعبيه كرده باشد، چون ما در زمانه بحمل جنيني چنين [5] بارور گردد، پرتو آن محمول بر جبهه او ظاهر باشد، و چون هنگام وضع (آن) حمل آيد [6]، و آن صاحب دولت در قماط مسقط رأس ملفوف گردد [7]، فرح نظاره سوي آن ولادت بر همه چهرها پيدا آيد (و از هنگام ولادت) تا (به) ايام نقل از مسكن عادت، بمنزل سعادت، همه حركات و سكنات او سبب راحت خلايق، و عزت وضيع (و) فايق شود، اگر رقبه‌يي (را) او در ربقه رق كشد، مالكش صاحب نعمت گردد، و اگر قدمش در طرق [8] قطع منازل و مراحل سر باز دهد، رفقاش [9] از اهل دولت گردند، چنانچه مهتر يوسف را عليه السلام در عقد شري مالك دعر [10] آورد [ند] بدعاي او بيست در شاهوار ابناء در سلك اصلش درج شد، و اگر بخانه عزيز افتاد (جفتش را) به آخر كار ملك [11] مصر گردانيد. و اگر طفل در گاهواره بر طهارت ذيل او گواهي داد، و شهد [12] شاهد من اهلها، بعاقبت هم در خدمت او وزير مملكت گشت، عنايت ازليه و كفايت ابديه، چنين [13] ظاهر گردد. و اللّه اعلم.