عزيز بن سارما [1] چون از بخت نصر خلاص يافت، و به بيت المقدس آمد، و با اوسله [2] انجير بود و قدري شير و درازگوشي، آن خرابي ديد، در خاطرش آمد: كه زنده گردانيدن اينها چگونه باشد؟ حق تعالي در سايه درختي كه او بخفت، صد سال او را در خواب بداشت، چون بيدار شد، پنداشت كه يك روز يا بعضي از روز خفته است حيرت كرد، در ان خر و شير و انجير نگاه كرد، برقرار خود ديد، و دراز گوش ريزه ريزه شده، حق تعالي در پيش او زنده گردانيد، باز آمد و تورات را جمله املا كرد، تا بي‌نقصاني بنوشتند.

زكريا عليه السّلام ابن اذن [3] از فرزندان مهتر داود بود، و او مرد درودگر [4] بود، و زن او اشباع بنت عمران بن مامان بن اسيم بن يغافيم [5] بود.