چون سلطان علاء الدين از دنيا نقل كرد، پسر او سلطان سيف الدين محمد باتفاق جمله ملوك و اكابر و امراء غور بتخت فيروز [ه] كوه بنشست، و او پادشاه جوان و صاحب جمال بود، و كريم طبع و عادل و رعيت‌پرور چاكر نواز و بخشنده و زرپاش (و باذل) و دريادل و متواضع و رضا طلب و ديندار و سني و در اسلام صلب بود.
چون بتخت بنشست، اول رد مظالم كرد و هر تعدي و ظلم و جور كه پدرش كرده بود باز طلب فرمود، و بر قاعده انصاف و جاده معدلت به آخر رسانيد و آن رسل كه از ملاحده الموت آمده بودند، و در سر هر كس را به بطلان و بدعت و ضلالت [5] دعوت كرده بودند [6] باز طلب فرمود (و) جمله را