ملك شهاب الدين [2] محمد، برادر سلطان سام بود [3]، و ولايت مادين كه خطه او بود، و ولايتي از اطراف غور (است) باتفاق برادران بعد از وفات پدر رحمه اللّه بدو داده بودند، و او را دو پسر بود، يكي [را] ملك ناصر الدين حسين [نام بود] كه در غيب سلطان علاء الدين حسين بخراسان [گذاشت] و در خدمت درگاه سنجري، بحضرت فيروزكوه او را بتخت نشاندند، چنانچه ذكر او بعد ازين بتحرير رسد [4]، و دوم ملك سيف الدين سوري بود، كه بعد از وفات پدر، بجاي پدر بنشست به ولايت مادين، و اين سيف الدين سوري را سه فرزند بود يكي دختر و دو پسر، و آن دختر مهتر از برادران بود، و او در حكم سلطان شهيد غازي معز الدين سام بود انار اللّه برهانه و سلطان غازي را ازو هم دختري بود، كه در بكارت برحمت ايزدي رفت [5] (و تربت او بحضرت غزنين است) [اما] (از) ان دو پسر (ملك سيف الدين سوري) يكي شهاب الدين علي ماديني بود، كه بر دست تركان خوارزم (در عهد استيلاي ايشان) شهادت يافت، و دوم پسر ملك ناصر الدين ابو بكر بود.
و اين كاتب در شهور سنه ثمان عشر [6] ستمائة خدمت او را بولايت گزيو [7] و تمران دريافت، و از وي آثار مروت مشاهده كرد، دران عهد اين داعي يكي از بنات اكابر اقرباي خود در حباله خود مي‌آورد [8]، و آن اول حال جواني بود، هم دران سال كه چنگيزخان ملعون از آب جيحون عبره كرد بطرف خراسان، و عزيمت غزنين داشت. القصه از خدمت ملك ناصر الدين ابو بكر عليه الرحمه داعي اسپي التماس كرد و حال تزويج يكي از اقرباي خويش [9] بنظم بر راي او عرضه داشت (در) جواب آن قصه و نظم اين رباعي بگفت