لوط بن هارون بن آزر، برادر زاده مهتر ابراهيم بود عليه السّلام چون ابراهيم بزمين فلسطين ساكن شد، حق تعالي او را به چهار باره شهر فرستاد، بروم و داد و رما و صدايم [1] از زمين فلسطين، و دران زمين قحط بود، در اين سال خصب [2] شد. غرباء روي بدان شهرها نهادند و جماعتي اين فعل شنيع آغاز كردند: حسن روايت ميكند، كه با مردمان مباشرت ميكردند. لوط ايشان را بفرمان منع كرد، باز نه‌ايستادند، حق تعالي جبرئيل را فرمان داد، تا آن شهرها را به پر [3] خود بركند، و نزديك آسمان برد، و از آنجا آتش در ايشان افتاد، و همچنان باز گونه بزمين آمدند، و زيروزبر شدند، و مهتر لوط عليه السّلام، با فرزندان خود، مگر زن، بخدمت ابراهيم پيوست، و اللّه اعلم بالصواب و اليه المعاد و المآب.

ضحاك روايت ميكند: كه او را ايوب بن موص بن عيص بن اسحاق [4] عليه السّلام گفتندي، داماد مهتر يعقوب بود، وليا دختر يعقوب در حكم او بود، و مادر ايوب دختر مهتر لوط بود، و دوباره حوران و سه [5] از ان او بود، و مال بسيار داشت و مويش بي‌شمار، سيزده فرزند داشت، و يك هزار غلام. ناگاه خداي تعالي او را ببلاء جذام مبتلا كرد، و تمام مال و مويشي و فرزندان او هلاك شدند، مگر زن او دختر مهتر يعقوب كه خدمت او ميكرد، و درين بلاء هفت سال و هفت ماه و هفت روز، و هفت ساعت بماند.