حق
تعالي از زير پاي وي چشمه پيدا آورد، تا در آنجا غسل كرد، و صحت يافت. حق
تعالي او را بيست و شش فرزند بخشيد، و مال و مويشي دو چند آنكه داشت، كرامت
كرد، و بر سر او از نماز پيشين تا نماز شام ملخ زرين بباريد. پس از آن حق
تعالي او را باهل روم فرستاد، و بردين مهتر ابراهيم، تا آن وقت كه عيسي
عليه السّلام بيامد. و اللّه اعلم بالصواب.
شعيب النبي عليه السّلام
نام مهتر شعيب بزن [1] بود، و در نسب او اختلافست، و او نابينا بود،
چنانكه ايزد عز و جل فرموده است: و انا لنراك فينا ضعيفا [2]. و چنين
ميگويد كه او خطيب انبياء بود، ايزد تعالي او را باهل مدين فرستاد، و ايشان
اصحاب الايكه بودند، در مكيال و ميزان نقصان كردندي، چنانكه خداي تعالي
فرمود: «و لا تنقصوا المكيال و الميزان» [3]. محمد اسحاق روايت
ميكند: كه شعيب بن مراوليت بن دعويل بن هران بن عنقا بن راس بن اسحاق بن
ابراهيم عليه السّلام بود [4]. وهب ميگويد: كه دختر لوط در خانه مهتر
شعيب بود، و بعد از هلاك قوم او مهتر شعيب اعرج و اعمي بود، و او را حق
تعالي باهل مدين فرستاد، و حرارت بر ايشان گماشت، و ايشان در بيشه پناه
كردند، ابري بر ايشان فرستاد، تا در ميان سايه آن ابر پخته شدند، و هلاك
گشتند، و پس از آن چندگاه مهتر شعيب برحمت حق پيوست، و اللّه اعلم
بالحقيقه.
موسي كليم اللّه و هارون الوزير
موسي بن عمران بن بصير بن واهب بن لاوي بن يعقوب [5] و اخوه
[1] كذا في الاصل: ولي طبري (ص 225) يترون آورده. گزيده (ص 42) شعيب بن تويب بن عنقا بن مدمان بن ابراهيم. [2] قرآن، هود 91 [3] قرآن هود، 84. [4] طبري (ص 225- 1) قرار تورات: شعيب بن صيفون بن عنقا بن ثابت بن مدين بن ابراهيم. و
كان ابن اسحاق يقول: هو شعيب بن ميكائيل من ولد مدين. مسعودي (ص 28- 1)
شعيب بن نويت بن رعويل بن مر بن عنقاء بن مدين، بن ابراهيم. مجمل (ص 198)
پسر مشعون بن عفان بن مدين بن ابراهيم. [5] مسعودي (ص 28- 1) موسي بن
عمران بن قاهث بن لاوي بن يعقوب. مجمل (ص 203) بحواله تاج التراجم: موسي
ابن عمران بن يصحر بن قاهب بن لاوي بن يعقوب. طبري (ص 270- 1) موسي بن
عمران بن يصهر بن قاهث بن لاوي بن يعقوب. گزيده: (ص 42) موسي بن عمران بن
قماث بن لاوي بن يعقوب.