ثقات روات چنين روايت كرده‌اند: كه جماعتي از علويان مغربي دعوي خلافت كردند، و از مغرب لشكر بمصر آوردند، و مصر از دست امراء عباسي بيرون كردند، و اسم مهتر ايشان المستنصر بود، و ايشان را بعضي علما به قرامطه نسبت كنند، و آن مملكت بدست فرزندان ايشان بماند، تا بدان عهد كه از بلاد روم، لشكر افرنج روي بمصر نهاد، و آن بلاد را غصب كردند، چون علويان مصر را قوت مقاومت و دفع ايشان نبود، از سلطان نور الدين شام مدد التماس نمودند، سلطان نور الدين ملك اسد الدين شادي را نامزد فرمود، تا كفار افرنج را از بلاد مصر دفع كند، ملك اسد الدين شادي از خدمت سلطان التماس نمود: تا صلاح الدين يوسف كه برادرزاده او بود با او نامزد نمايد، ملك اسد الدين باصلاح الدين هر دو از شام [1] روي بمصر آوردند، چون بحدود مصر رسيدند، كفار افرنج از وصول لشكر شام خبر يافتند، عنان جرأت در كشيدند و بسر حدي كه رسيده بودند، همانجا توقف كردند، لشكر شام بمصر درآمد و استيلا يافت، چون قوت و شوكت بسيار داشتند علويان مصر خايف شدند، و از استمداد ايشان پشيمان گشتند، كه لشكر شام را از استيلا و تصرف، قوت آن نداشتند منع كنند، سيدي كه در مسند خلافت مصر بود وزيري داشت شاور نام، او را در سر طلب كرد و فرمود: