الملك الصالح علي بن محمود بن زنگي. بعد از پدر خود بتخت شام، در شهر دمشق بنشست، و امرا و ملوك او را خدمت كردند، و اطراف شام و حلب و ديار [1] ديگر در تصرف او آمد. چون خبر وفات نور الدين رحمه اللّه بمصر رسيد و درين وقت مملكت مصر بسلطان صلاح الدين رسيده بود، چون حقوق نعمت سلطان نور الدين در ذمه صلاح الدين بسيار بود از مصر عزيمت كرد تا بخدمت ملك صالح آيد، و شرط عزا و خدمت بجا آرد ملك صالح را مباركباد ملك شام بگويد و باز گردد، لشكر از مصر به شام آورد، چندانچه بسرحدهاء شام رسيد، خبر وصول او بدمشق آوردند، ملك صالح را خوفي و هراسي در دل افتاد، با هر كس مشورت كرد، كه خبر وصول او گرمست چه بايد كرد؟ خادمي بود از ان ملك صالح، از خدمتگاران قديم پدر سلطان نور الدين، آن خادم را يمين نام بود، ملك صالح را گفت: صواب آن باشد، كه چون صلاح الدين رسيد، تو بطرف حلب روي آوري و دمشق و شام بصلاح الدين بازگذاري! كه هيبت او در دلها قرار گرفته است و مال و لشكر بسيار دارد، و ممالك را ضبط تواند كرد، و حلال زاده و نيكو باطنست، حق تو و نعمت پدر تو نگاه دارد، و اگر با او خصومت كني ترا طاقت مقاومت و خصومت او نباشد. راي ملك صالح برين معني قرار گرتف از دمشق بطرف حلب رفت، و ممالك شام بصلاح الدين سپرد و باقي عمر بحلب بود در عز و حرمت. صلاح الدين او را خدمتها كرد، و حق او محافظت نمود، و از شرط اعتقاد و حسن عهد هيچ دقيقه مهمل و نامرعي نگذاشت. رحمة اللّه عليه.

و ملك اسد الدين بن شادي، هر دو برادران بودند و از ملوك كرده بودند در زمين شام. و سالها در خدمت سلطان نور الدين بودند، و كارهاء بزرگ كردند