چون ملك تاج الدين ابو الفتح درگذشت، از وي پسران ماندند: مهتر ايشان شمس الدين بود بملك نشست، و ممالك نيمروز در ضبط آورده، يك برادر خود عز الملك را ميل كشيد، و برادران ديگر را بكشت، و بسيار كس را از امراء و ملوك سيستان و نيمروز بقتل رسانيد. و چنان تقرير كردند: كه در اول ملك خود، در يك روز هژده برادر را بكشت، و او مرد سايس بود، و سراي امارت كه در خانه [2] اوست، در سيستان او را سراي سياستي گويند، و از بسيار قتل و سياست او هيبتي در دل خلق ظاهر شد، و در مدتي كه عهد [3] سنجر به آخر شد، و ممالك خراسان و غزنين و كرمان بدست ظالمان غز افتاد ملك شمس الدين نيمروز را ضبط كرد، و چند كرت لشكر غز عزيمت قلعه [4] مملكت او كردند ميسر نشد، و جد اين ضعيف مولانا منهاج الدين عثمان جوزجاني [5] رحمة اللّه عليه، كه از سفر حجاز كعبه معظم بطرف غزنين و لوهور آمد، در عهد ملك شمس الدين به سيستان رسيد، و يكي از اكابر علما كه او را امام اوحد الدين بخاري گفتندي رحمه اللّه، از اقران خراسان بود، و از يگانگان [6] جهان و شريكان خواجه امام نعمان الثاني ابو الفضل كرماني بود، رحمة اللّه عليه، و عالم ديگر بود، كه او را قوام الدين زوزني گفتندي، مذكري فصال دهان گشاده و جشم باز بود مدام اين قوام الدين، او حد الدين بخاري را زحمت دادي، و در محافل باو جرئت نمودي.
امام شرف الدين عطار روايت كرد اين حكايت را و گفت: چون مولانا منهاج الدين به سيستان رسيد، سنت پادشاهان نيمروز آن بود: كه علماء غريب را