و چنان تقرير كردند جماعتي ثقات: كه ركن الدين قلج ارسلان در ميان لشكر مغل است با هلاوء [2] ملعون بطرف آذربيجان، تا عاقبت او بكجا رسد؟
انشاء اللّه خير باشد. الخير ما صنع اللّه.

نسبت اين پادشاهزاده بدو روايت گفته‌اند، بعضي روايت كنند: كه او طغرل بن طغرل [3] ارسلان بن قزل‌ارسلان بود. سلطان طغرل پادشاه‌زاده بس بزرگ بود، و عهد دولت وي با دولت سلطان علاء الدين تكش خوارزمشاه معاصر بود، و جلادت او تا حدي بود، كه هيچ مرد مبارز گرز او را از زمين بر نتوانستي داشت. و او مرد بلند بالا و با مهابت بود. ثقات چنين روايت كنند: كه موي لب مبارك او چنان بود، كه از لب بكشيدي و پس گوش نهادي، و او از برادر زاده بچگان سلطان سنجر بود، و از پدر خرد مانده بود. فرزندان اتابك ايلدكز [4] كه بنده سنجر بود، چون بر عراق مستولي شده بودند، پدر او ضابط عراق بود، نماند [5] و سلطان طغرل را در قلعه از قلاع عراق حبس كردند، و مادر او را در حباله خود آورد، و مملكت عراق بتصرف خود باز گرفت چون سلطان طغرل بحد مردي رسيد، و بغايت جود و شهامت و جلادت موصوف شد، جمعي او را معونت كردند، و از حبس خلاص يافت و بيرون آمد جمعي انبوه از بندگان پدر و جدش بخدمت او پيوستند، چتر برگرفت و سلطان شد، بيتي كه در ظهور او گفته‌اند، دو مصراع در قلم آمد. بيت:
آوازه به ري رسيد سلطان آمدو ان چتر مباركش به همدان آمد