سلطان غياث الدين كيخسرو پادشاهي بزرگ و گزيده اخلاق بود، و عادل.
چون بعد از پدر بتخت روم نشست، مملكت را ضبط كرد، و در تصرف آورد، و درين وقت فتنه لشكر كفار مغل بحدود روم رسيده بود، با فرنگ بطريقي كه دست داد، مواسا كرد، و بسرحدهائي كه بر اطراف بلاد اسلام است، لشكري ميكرد، ناگاه حشم او را تنها گذاشتند، مغل بدان بلاد بدوانيد، او بعد از آنكه بازگشت برحمت حق پيوست در اول محرم سنه ثلاث و اربعين و ستمائة، و پسر خود عز الدين كيكاوس را وليعهد خود كرد، و مدت ملك او يازده سال بود، و اللّه الباقي.

عز الدين كيكاوس در اول سنه ثلاث و اربعين بحكم ولايت عهد پدر خود بر تخت پدر خود بنشست، و ملوك و امرا او را انقياد نمودند. چون او بجلادت و مبارزت موصوف بود، ثغور افرنج را مستحكم كرد. بسبب دفع كفار مغل و ضرورت استيلاء اين جماعت بر ديار اسلام، برادر كهتر خود را بتركستان فرستادند بدرگاه منكوخان مغل، تا بطريق صلح آن ديار مسلم ماند، چون ركن الدين قلج ارسلان كه فرستاده و برادر كيكاوس بود بمنكوخان مغل رسيد، بر خلاف فرمان برادر ملتمسات نمود، و ملك روم از منكوخان درخواست و مدد طلبيد، تا روم از دست برادر مستخلص كند، منكوخان دختر الجكتا [1] نوين مغل بدو داد، و الجكتا را با لشكر او بمدد قلج ارسلان فرستاد، چون بروم رسيد، عز الدين كيكاوس از پيش او عطف كرد، قلج ارسلان با مغل بروم استيلا يافت، كيكاوس بنزديك اورخان روم رفت و مدد آورد و مغل را زد، و ايشان را بشكست و برادر را بگرفت، و بقلعه حبس كرد، بعد از مدتي قلج ارسلان خود را مخلص كرد و بنزديك مغل رفت، و آنچه بعد ازين ظاهر شد، چون روشن نبود، بدين قدر اختصار كرده آمد، و اللّه اعلم.