بعد از پدر بتخت ايران نشست، و توران و جبال عراق و ديلم و طبرستان و روم و مصر و شام و دياربكر و ارمن و سيستان و فارس همه در ضبط آورد و بر منابر كل اسلام خطبه بنام او شد، و سكهاء درم و دنانير بالقاب او مشرف گشت و او بذات خود پادشاه قاهر و ضابط و شهم و شجاع و عادل بود به همه اوصاف پادشاهانه و ملك داري مزين بود ممالك تركستان تمام در ضبط آورد و ممالك روم بگرفت، و شحنگي بغداد بخدمت دار الخلافه او را مسلم شد و در مكه و مدينه و يمن و ممالك حجاز بر همه منابر اسلام خطبه بنام او شد و باطراف ممالك ترك و روم غزو و جهاد بسيار كرد و بهر طرف از ممالك شرق و غرب ملكي از دست خود نصب فرمود، و ممالك روم را بيك برادر خود داد، و بعد از برادر به پسر خود محمود بن ملكشاه داد، تا بدين تاريخ آن ممالك بر فرزندان او مسلم است چنانچه بعد ازين در قلم آيد.
انشاء اللّه تعالي.
و در منتخب تاريخ ناصري كه يكي از اكابر حضرت غزنين كرده است در نظر آمد: كه وقتي از اوقات سلطان ملكشاه، نظام الملك وزير خود را گفت: كه استعداد لشكر كن! كه عزيمت بلاد مصر مصمم است. نظام الملك بوجه عرضه داشت گفت: پادشاه را درين عزيمت تأمل شافي بايد كرد كه در ان سر زمين جماعت قرامطه و بددينان باشند، و از خيانت اعتقادات ايشان بسمع پادشاه سني رسد، بنده روا نميدارد، كه آن شناعت بر خاطر اعلي گذرد. سلطان ملكشاه فرمود: كه باستعداد آن سفر مشغول بايد شد كه فسخ آن عزيمت امكان ندارد، نظام الملك استعداد تمام مهيا گردانيد سلطان با لشكر گران بدان طرف خراميد، چون بنزديك مصر رسيد، اهل مصر شرط خدمت استقبال بجاي آوردند. سلطان به هيچكس التفات نفرمود و نظر نكرد، تا بدر شهر مصر رسيد، بمعبر مصر و شط نيل چون عبره كرد پرسيد: كه قصر فرعون كدام است؟ چون معلوم شد، روي بدان طرف نهاد