بسم اللّه الرحمن الرحيم الحمد للّه رازق كل مرزوق، و خالق كل مخلوق، و واهب الملك مدت آل سلجوق، و الصلاة علي محمد الصادق الصدوق، و السلام علي آله و اصحابه ما طلع سهي و عيوق.
چنين ميگويد: ضعيف ترين بندگان درگاه رباني، منهاج سراج جوزجاني عصمه اللّه عن الزلل و التواني، كه نوبت مملكت به تقدير ايزدي، هر يك چندي باهل دودماني و اصحاب خانداني و اصل ميشود، و دولت مرغي را ماند، كه هر چند روزي بر شاخ ديگر آرام گيرد، تا مسند امارت و متكاء سلطنت بي متصرف شهم، و بي تكلف با سياست و سهم نماند، و آنچه بصلاح امور عامه خلق و كافه رعايا عايد شود مرتب ميباشد و الحمد للّه علي نعمته المتواتره.
صاحب تاريخ نابي كه ابن هيصم [1] بود، چنين نقل كرده است: كه چون سلطان غازي سعيد محمود سبكتگين انار اللّه برهانه از جيحون عبره كرد و بلاد ما وراء النهر او را صاف شد، قدرخان برادر ايلك ماضي بود ار دودمان افراسيابي پيش آمد، و ميان جانبين پيمانها بطريق مودت و صورت موافقت استحكام و صلاح پذيرفت، هر دو بهم ديدار كردند. چون قدرخان با او پيوست بعد از بار عام سلطان خالي فرمود، ميان ايشان خلوت خاصي شد، و مصالح كلي ايران و توران باز گفتند. قدرخان از خدمت سلطان اقتراحات [2] نمود، يكي از آن اقتراحات آن بود، كه پسر سلجوق تركمان را با اتباع او از ديار ما وراء النهر و تركستان بجانب خراسان برد، و اين اتباع سلجوق و پسر او قومي بودند: كه نشست ايشان به نور [3] بخارا بود، و همه متابع و مطيع آل سامان بودند و در اين وقت پسر سلجوق مردي رسيده بود، از جلادت و مبارزت و تير و تيغ او همه ملوك تركستان و افراسيابيان مدام در خوف بودند، مرغ و آهو در بيدا