هر دو شاهزاده عم و برادر زاده را تركان و اكابر مملكت بتخت نشاندند [5] و هر كس كاري بر دست گرفت (و) چون ايشان را راي و تدبير و ضبط [6] نبود، خلل بحال لشكر و رعايا راه يافت. بعد از دو ماه سلطان عبد الرشيد را به تخت نشاندند، و ايشان را به قلعه باز فرستادند (و اللّه اعلم بالصواب).

سلطان بهاء الدولة عبد الرشيد بن محمود بن تخت نشست در سنه احدي و اربعين و اربعمائه، و او مرد فاضل و عاقل بود، و اخبار سماع داشت، و روايت كردي [7]، (اما) قوت دل و شجاعت چندان نداشت. چون تبديل [8] و تحويل مملكت متعاقب شد، سلجوقيان را از خراسان، طمع ملك غزنين افتاد، تخت خراسان به داود [9] در رسيد، و الپ ارسلان پسرش لشكركشي پدر [10] شده عزيمت غزنين كردند، الپ ارسلان از طرف طخارستان با لشكر انبوه در آمد پدرش داود از راه سيستان به بست آمد. سلطان عبد الرشيد لشكر مستعد گردانيد و طغرل را كه يكي از بندگان محمود بود، و در غايت جلادت برايشان سالار كرد، بطرف الپ ارسلان فرستاد، در پيش دره خمار [11] الپ ارسلان را بشكست، و از آنجا به [12] بست آمد بر سبيل تعجيل، چون با داود مقابل شد داود از پيش او برفت، و او در عقب او بسيستان رفت، و بيغو [13] عم داود را بشكست. چون چنين دو سه فتح او را برآمد بغزنين باز آمد