چون پدرش در گذشت، او بغداد را در ضبط آورد، و كارها بر جاده پدر بدست گرفته، و استيلاء تمام يافت. چون ممكن شد، المطيع اللّه از وي التماس نمود: كه فتنه قرامطه در اطراف ممالك اسلام بسيار شد، آنرا دفع كن و آن قوم را قلعي كلي واجب دار! بختيار بن حسن بويه بدان فرمان التفاتي ننمود [3]، ميان خليفه و بختيار منازعت ظاهر شد، چنانچه پسر بويه از مطيع للّه نا ايمن گشت، و منهيان او را آگاه كردند: كه خليفه با تو غدر خواهد كرد بختيار فرصتي طلبيد. بروايت تاريخ ابن هيصم، بختيار بويه، جمله علماء و قضات بغداد را جمع كرد، و خلافت به پسر خود او ابو بكر عبد الكريم تسليم كرد، و او را الطائع للّه لقب دادند. چون خلافت بر طايع مقرر شد بختيار دختر خود به وي داد، و بختيار حاجب و نايب خلافت گشت چون بر وي مقرر شد بجانب اهواز رفت، تا مال و خراج جمع كند، سبكتگين چاشنيگير [4] كه نايب او بود، مخالفت [5] آغاز نهاد، و كار از دست بختيار بيرون كرد.

لقب عضد الدولة، در غايت ترفع و تكبر بوده، عقل و شجاعت بكمال داشت و ضبط ولايت و اصناف حشم او را مسلم گشت. و اموال و خزاين تمام مضافات