او را فخر الدوله لقب بود، و آغاز دولت او آن بود، كه امير [1] اهواز بود، چون تركان بغداد كه سر ايشان توزون بود، امير المؤمنين المتقي باللّه را بگرفتند و ميل كشيدند و بنشاندند، و راتبه [2] او روان كردند و مستكفي باللّه كه پسر متقي بود بخلافت نشاندند، و خود امير الامرا شد و كارها در ضبط آورد، ابو الحسن بويه ديلم را جمع كرد، و روي به بغداد نهاد و با تركان مدت چهار ماه مصاف كرد، به آخر تركان منهزم شدند، و بغداد ابو الحسن فرو گرفت، و بر جمله امور ممالك خلافت، فرمان او نافذ گشت جماعت منهيان ابو الحسن را خبر كردند، كه مستكفي باللّه با تو غدر خواهد كرد تا ترا هلاك كند ابو الحسن بويه فرصت طلبيد و مستكفي را بگرفت و ميل كشيد در سنه اربع و ثلثين و ثلث مائه. و أمير المؤمنين المطيع باللّه را اسمي بيش نبود، ملك او ميراند، و فرماندهي ميكرد، و حل و عقد امور خلافت بدست او بود، و اين ابو الحسن [3] بويه رسوم نيكو نهاد، و جمله ويرانيهاء بغداد معمور گردانيد، و رسم بدانچه (در) بغداد بهر محلت زنداني بود بر انداخت، و پسر او ابو الهيجا [4] را موصل بمقاطعه داد، برادر خود علي بن بويه را جمال الدوله [5] لقب داد، و ديگر برادر خود حسن را ركن الدوله لقب داد، و روز بروز پادشاهي آل بويه برتر شدن گرفت. و الباقي اللّه تعالي و الملك الدائم، لا فناء لملكه، و لا زوال لسلطانه حي لا يموت، و قيوم لا يفني جلت قدرته، و تعالي كبريائه، و تقدست أسماؤه.

امير همدان و ري بود، و مروت تمام داشت و آلت و عدت بسيار، و رجال ديلم