چون امير نوح بن نصر برحمت حق پيوست، جمله امراء و سپاه كشان بر بيعت پسر او ابو الفوارس عبد الملك بن نوح اتفاق كردند، و او را بر تخت بنشاندند. و وزارت ابو منصور محمد بن عزير [1] را داد و لشكر كش ابو سعيد بكر بن مالك [2] فرغاني شد. و امير عبد الملك مصالح ملك بر قاعده انصاف تمام آنچه قلم كشنده مي‌بايست نوشته كرد [3] (اساس نهاد، و در اكناف مملكت آنجا كه ملوك طوايف بود، و اليان برگماشت، و با ابو الحسن بويه صلح كرد) بر دويست هزار دينار زر ركني [4]، و اين صلح بفرمان امير عبد الملك، ابو سعيد بكر بن مالك [5] الفرغاني كرد، كه قايد [6] لشكر او بود. اما او را به ديلمان و آل بويه متهم كردند و بكشت و وزير را مقيد فرمود و بعد از آن بكشت، كه هر دو را به دعوت قرامطه ميل افتاده بود، و لشكركشي حواله البتگين حاجب شد، تا در شهور سنه خمسين [7] و ثلث مائه امير عبد الملك در ميدان بوقت نماز شام از اسپ خطا كرد، و برحمت حق تعالي پيوست و مدت ملك او هفت سال و چيزي بود.