سخاوت محمد طاهر عبد اللّه عليه الرحمه از روات [3] افاضل چنين روايت ميكند:
كه در نشاپور شخصي بود از افاضل عصر، كه او را محمود وراق گفتندي، كنيزكي داشت بربطي در غايت لطف بكمال، حديث جمال آن كنيزك و طبع راست و نظم او بسمع محمد طاهر رسيده بود، كه خود غزل ميگويد و مي‌سازد، و بربط ميزند.
بسبب اين اوصاف دل محمد طاهر بوصل او ميل ميكرد و بكرات آن كنيزك را از محمود وراق درخواست كرد به بهاء تمام. و به هيچ وجه ميسر نميشد، كه محمود وراق به عشق آن كنيزك گرفتار بود، و اين كنيزك را راتبه [4] نام بود. چون مدتي برآمد، و تمام اموال و ثروت محمود وراق بعشرت و بذل به آن كنيزك راتبه نام صرف شد، و هيچ باقي نماند. محمود وراق بخدمت امير طاهر كس فرستاد، كه عنايت فرماي و بيا كه كنيزك [5] بتو فروشم.
چون اين پيغام به محمد طاهر رسيد، بغايت شادمانه شد، و خورم گشت بفرمود: تا چهارده بدره سيم بياوردند، و به خادم داد و خود برخاست