بن ابرهه. بعد از پدر بتخت نشست، ممالك يمن در ضبط خود آورد، و دران وقت كه پدرش ابرهه مادرش از ذي يزن بستد، ذي يزن به مستغاث به نزديك نوشيروان رفته بود، و عزيزداشتها ديده، و بعد از ده سال همانجا بدار آخرت رفت، و سيف كه پسر او بود، خود را پسر ابرهه دانستي، تا روزي مسروق را با سيف خصومت شد گفت: لعنت بر پدرت باد! سيف بنزديك مادر آمد و حال خود و پدر باز پرسيد. چون او را معلوم شد، بنزديك نوشروان آمد و نوشروان او را عزيز داشت، و بعد از انديشه و راي، هشتصد مرد محبوس را كه كشتن بر ايشان واجب بود جمله خلاص داد، و به مدد او فرستاد، و بر سر ايشان پيري هشتاد سال عمر، و هرز [1] نام (كه) كمان او در عجم هيچكس زه نتوانستي كرد، او را بر سر ايشان امير كرد و بطرف يمن فرستاد بمدد سيف. دويست مرد در دو كشتي غرق شد باقي ششصد مرد با وهرز [2] آمد از حمير پنج هزار [3] مرد با ايشان ضم شد، و با مسروق مصاف كردند، و او را بكشتند و يمن بگرفتند، و به سيف ذي يزن دادند، و مسروق كشته شد. و اللّه اعلم.

چون سيف پادشاه شد، ممالك پدران خود را در ضبط آورد، و با خلق نيكوئي كرد، و داد و عدل پيشه گرفت، و خلق بلاد يمن و اطراف او را مطيع شد