بن تبع الاصغر، بپادشاهي نشست. ملك پدران خود در ضبط آورد، و با خلق نيكوئي كرد، و خصمان را مقهور گردانيد، و مدت ملك او هفتاد و هفت سال بود [5]، و اللّه اعلم بالصواب.

بعد از حسان بن حسان پادشاه شد، و او از اهل ملك و خاندان تبابعه نبود بروايت طبري نام او حنيفه [7] بن عالم بود، دران وقت از تبابعه فرزندان بزرگ نماند، كه مملكت را ضبط توانستي كرد، و اين ذو شناتر از ابناء اكابر بود، و با خلق تعدي بسيار كرد، و عمل قوم لوط با فرزندان اكابر آغاز كرد، و از حسان پسري مانده بود، او را ذو نواس گفتندي در جمال و رعنائي آيتي بود. چون مراهق شد، خبر جمال و رعنائي او بدين ظالم بردند عليه اللعنه. ذو نواس را بطلبيد. ذو نواس كاردي با خود ببرد. و بنزديك ذو شناتر رفت.
چون ذو شناتر خواست كه دست تعدي باو يازد [8]، ذو نواس گفت:
اي ذو شناتر! تو ميداني: كه بملك را تو احقم، ملك را بتو گذاشته‌ام مرا بدنام مكن و بسلامت بگذار! گفت: اگر بمراد من نباشي، سرت بردارم. ذو نواس كاردي در شكم آن ظالم زد، او را بكشت. و چون