و نسبت او در مقدسي چنين مي‌آرد: الحرث بن مهيب بن ايمن، بن دي برحم بن رايد بن المغرب بن بطن بن عذيب بن دهير بن التبع بن حمير بن سباب بن يشخب بن يعرب. اما بروايت طبري: رايش بن يعب بن قحطان بن ابي شداد [1].
حارث رايش در جهان با ملوك اطراف (حرب بسيار كرد و ممالك اطراف) [2] بگرفت، و حدود مغرب و مصر در تصرف آورد، و لشكر به هندوستان آورد و از پادشاهان هندوستان مال بستد، و از آن بلاد برده و غنايم بسيار به يمن برد و از حدود عراق انبار و موصل بگرفت و بجانب آذربايگان رفت و با تركان حرب كرد، و بر كنار آباداني آن بلاد سنگ بفرمود تا نصب كردند، و بر آنجا نام او و حربهاي او ضبط (و) ممالك او از اول حال تا آخر بنوشتند. و او در روزگار منوچهر بود ملك عجم. و حارث مطيع منوچهر بود. و مدة ملك او صد و بيست سال بود و درگذشت. و اللّه اعلم بالصواب.

بعد ازو پسر او ابرهه ذو المنار پادشاه شد، و او مرد ضابط بود، لشكر بر جانب مغرب برد، و چندان برفت، كه به ظلمات رسيد، لشكر در ظلمات برد ترسيد كه نبايد كه لشكر او در تاريكي گم شود بفرمان او ميلها كردند، و براه نزديك هم ديگران. و بران روشنائيها نهادند، تا باز آمدن و رفتن لشكر او آسان شود. و او را ذو المنار لقب دادند. و او مطيع منوچهر بود، و مدت ملك او صد و هشتاد سال بود. (و اللّه) اعلم بالصواب.

بعد از پدر خود افريقيس پادشاه شد و لشكر بجانب مغرب برد، و آن ممالك تمام در ضبط آورد، و دران ديار شهر افريقيه بنا كرد و در عهد حيوة پدر لشكر