چون برادرش بلاش بتخت نشست، قباد با پنج تن از ابناء ملوك عجم، روي بتركستان نهاد، چون بحد نيشاپور رسيد، بخانه دهقان فرود آمد، دهقان دختري داشت در غايت جمال، و آن دهقان از نسل ملوك ما تقدم بود بحوادث روزگار گريخته و واقعه زده آنجا افتاده بود، و ساكن شده. چون چشم قباد بران دختر افتاد بر وي عاشق شد و بطريق كه ممكن گشت او را در عقد خود آورد و سه روز آنجا مقام كرد، بعد از سه روز انگشترين لعل گران قيمت، از بند زربفت ازار باز كرد و بدان دختر داد، او را همچنان در نكاح خود بگذاشت، و بطرف تركستان رفت.
آن دختر از قباد بار گرفت، و بر سر نه ماه پسري آمد، نوشروان نام كرد، قباد بعد از چهار سال از تركستان باز آمد و لشكر گران آورد چون بدان موضع رسيد، نوشيروان و مادرش بودند، پسر را پيش او بردند. درين وقت بلاش درگذشته بود، خلق عجم رسولان بنزديك قباد فرستادند، او را طلب كردند برفت و به ملك نشست، و او مرد بسلامت بود و از خون ريختن پرهيز كردي فساد در ميان خلق بسيار شد، و ازيشان شخصي بيرون آمد، نام او مزدك [1] دعوي پيغامبري كرد، و تمام دين زرتشت را گفت برقرار است مگر دو چيز:
يكي زنان و يكي مال. اين دو چيز ميان خلق مشتركست.
جمله مفسدان و سفهاي جوانان بر وي جمع شدند، و كار نسب [2] خلق درهم شد.
قباد سست مزاج بود، بمزدك ايمان آورد، ده سال ازين فساد برآمد، خلق جمع شدند، قباد را يافتند و حبس كردند، و جاماسپ بحيله خواهر خلاص يافت و بعد از پنج سال لشكر آورد بي‌جنگ ملك بگرفت، و چهل سال ملك راند و در عهد خويش نوشيروان را ولي عهد كرد، و عرب باو مخالف شدند، و از يمن تبع بيامد، برادر زاده را بجنگ او فرستاد، قباد به هزيمت شد، تا وي آنجا كشته شد. مدت ملك او چهل و دو سال بود و در عهد او ولادت عبد المطلب بود جد پيغامبر عليه السّلام، او را از قبايل عرب بمكه آوردند.