دهم فرزند ايرج بن افريدون بود بروايت مقدسي. اما تاريخ طبري چنين روايت ميكند: كه منوچهر بن منشخورنر بن منشخواربغ بن و يرك بن سروشنك بن ايرك بن بتك بن فرزشك بن فركوزك بن ايرج [2].
چون منوچهر بزرگ شد پادشاهي بگرفت، و هر دو عم خود را كه تور و سلم بودند بشكست در مصاف و بكشت، و دست عمالقه و فرزندان نمرود از بابل و عرب و شام و مغرب كوتاه گردانيد، و جهان بر وي راست شد، عدل كرد، جهان آبادان گردانيد، و جمله شهرها كه در آن ممالك او بود خندقها فرمود، و رسم خندق او بيرون آورد، و بهر شهري سلاح بسيار مهيا كرد، و چون از ملك او شست سال بگذشت، مهتر موسي عليه السّلام بيرون آمد و حق آشكارا كرد، بمصر و شام و مغرب، و فرعون غرق شد. و بروايتي منوچهر به مهتر موسي ايمان آورده بود، اما به خصومت فرزندان ملقا بود بخدمت او نرسيد. چون از ملك او هشتاد سال