اصحاب تواريخ و نقله آثار چنين روايت كرده‌اند، كه مصطفي عليه السّلام عم خود عباس را از خلافت [1] فرزندان او، بعد از بني اميه اعلام فرموده بود و عباس رضي اللّه عنه بسه سال از مصطفي عليه السّلام بزرگتر بود، و او را چهار پسر بود: عبد اللّه و عبيد اللّه و فضل و قثم. و مدة عمر عباس هشتاد و سه سال بود، و در خلافت عثمان رضي اللّه عنه، بمدينه وفات كرد، و در آخر عمر چشم او پوشيده شده بود، و پسر او فضل بشام وفات كرد، و عبيد اللّه به مدينه، و قثم به سمرقند، و عبد اللّه [2] عباس رضي اللّه عنه پانزده ساله بود، كه مصطفي عليه السّلام از دنيا نقل كرد و در آخر عمر چشم او پوشيده شده بود، و عمر او هفتاد و سه سال بود، و بطائف وفات كرد در فتنه عبد اللّه بن الزبير. و او را هشت پسر بود، يكي ازيشان علي بن عبد اللّه عباس رضي اللّه عنهم بود و پدر خلفاء، و چون اين علي از مادر بزاد أمير المؤمنين علي كرم اللّه وجهه كام او را بماليد، و او را علي نام كرد، و پدرش را بگفت كه: هذا ابا الخلفاء و چون بزرگ شد، عبادت بسيار كردي، بوستاني داشت پانصد درخت، در آنجا هر روز زير هر درخت نماز دو ركعت بگذاردي و اين علي بن عبد اللّه را وليد عبد الملك مروان، دو بار تازيانه زدن فرمود [3] يك كرت به جهت آنكه زن هشته [4] وليد را در حكم خود آورد، يك كرت ديگر از وي نفي كرده بودند: ان هذا الامر سيكون في ولدي. زود باشد، كه خلافت بفرزندان من رسد، او را هفده [5] تازيانه بزد، و بنو اميه فرزندان عباس [6]