يقول:أنا بقية اللّه فى أرضه»؛ [1]«نخستين سخنى كه مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف پس از قيام خود مى‌گويد،اين آيه است: «بَقِيَّتُ اللّٰهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ»؛ سپس مى‌فرمايد:

«منم بقية اللّه بر روى زمين».

درست است كه در آيه مورد بحث،مخاطب قوم شعيب بوده و منظور از«بقية اللّه»،سود و سرمايه حلال و يا پاداش الهى است؛ولى هر موجودى نافع-كه از طرف خداوند براى بشر باقى مانده و مايه خير و سعادت او گردد-«بقية اللّه»محسوب مى‌شود.بر اين اساس تمام پيامبران الهى و پيشوايان بزرگ بقية اللّه‌اند.تمام رهبران راستين نيز كه پس از مبارزه با يك دشمن سرسخت براى يك قوم و ملت باقى مى‌مانند،از اين نظر بقية اللّه‌اند.سربازانى كه پس از پيروزى از ميدان جنگ بازمى‌گردند،آنان نيز بقية اللّه‌اند.

از آنجايى كه مهدى موعود عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف،آخرين پيشوا و بزرگ‌ترين رهبر انقلابى پس از بعثت پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلم است،يكى از روشن‌ترين مصاديق«بقية اللّه»و شايسته‌ترين فرد به اين لقب است؛به‌خصوص كه تنها باقى مانده بعد از پيامبران و امامان است.

آيه ششم [ هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدىٰ... ]

هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدىٰ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ؛ [2]

«او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و دين درست فرستاد،تا آن را بر هرچه دين است پيروز گرداند؛هرچند مشركان خوش نداشته باشند».

آيه شريفه،با همين الفاظ در سوره«صف»،آمده و با تفاوت مختصرى در«سوره فتح»، تكرار شده است و خبر از رويدادى مهم مى‌دهد.اين اهميّت موجب تكرار آن شده است و از