جهانى شدن اسلام و فراگيرى اين آيين بر روى زمين خبر مى‌دهد.

برخى از مفسران پيروزى مورد بحث آيه را به معناى پيروزى منطقه‌اى و محدود گرفته‌اند -كه در عصر پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم و يا زمان‌هاى بعد از آن براى اسلام و مسلمين صورت پذيرفت- ولى با توجه به اينكه در آيه هيچ‌گونه قيد و شرطى نيست و از هر نظر مطلق است،دليلى ندارد كه معناى آن را محدود كنيم.مفهوم آن پيروزى همه‌جانبۀ اسلام بر همه اديان جهان است؛يعنى،سرانجام اسلام همۀ كره زمين را فراگرفته،بر همه جهان چيره خواهد گشت.

شكى نيست در حال حاضر،اين موضوع تحقق نيافته؛ولى اين وعده حتمى خدا به تدريج در حال تحقق است.طبق روايات تكامل اين برنامه،هنگامى خواهد بود كه حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف ظهور كند و برنامه جهانى‌شدن اسلام را تحقق بخشد.

شيخ صدوق رحمه اللّه،از امام صادق عليه السّلام،در تفسير اين آيه نقل مى‌كند:

«و اللّه ما نزل تأويلها بعد و لا ينزل تأويلها حتّى يخرج القائم عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف فإذا خرج القائم لم يبق كافر باللّه العظيم و لا مشرك بالإمام إلاّ كره خروجه حتّى لو كان كافر أو مشرك فى بطن صخرة لقالت يا مؤمن فى بطنى كافر فاكسرنى و اقتله»؛ [1]«به خدا سوگند!هنوز تأويل اين آيه نازل نشده و نخواهد شد،تا آنكه قائم عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف خروج كند.وقتى او ظهور كرد،ديگر هيچ كافر به خدا و منكر امامى نمى‌ماند؛مگر اينكه از خروج آن حضرت ناراحت مى‌شود!حتى اگر كافرى در دل سنگى پنهان شود،آن سنگ مى‌گويد:اى مؤمن!در دل من كافرى پنهان شده،مرا بشكن و او را بيرون بياور و به قتل برسان».

علامه طباطبايى رحمه اللّه پس از ذكر اين حديث در ذيل آيه شريفه مى‌نويسد:نظير اين روايت را عياشى از ابى مقدام،از ابى جعفر عليه السّلام و نيز از سماعه از امام صادق عليه السّلام نقل و طبرسى مثل آن را از ابى جعفر عليه السّلام روايت كرده است.

در تفسير قمى آمده است:اين آيه دربارۀ قائم آل محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلم نازل شده و اينكه درباره آن