شانزده سوره«نمل»وارث حكومت داود بود و خليفه در روى زمين شد.

اما برخى ديگر-مانند علامه طباطبائى رحمه اللّه-اين معنا را بعيد شمرده‌اند؛زيرا تعبير اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ را متناسب انبيا ندانسته‌اند.به نظر ايشان در قرآن،اين تعبير در مورد پيامبران به كار نرفته است؛ازاين‌رو اشاره به امت‌هاى پيشين است كه داراى ايمان و عمل صالح بوده، در روى زمين حكومت يافتند.

جمعى ديگر معتقدند:اين آيه اشاره به«بنى اسرائيل»است؛زيرا آنها با ظهور موسى عليه السّلام و درهم شكسته شدن قدرت فرعون،مالك حكومت روى زمين شدند؛چنان‌كه در آيه‌اى آمده است:

وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كٰانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشٰارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغٰارِبَهَا الَّتِي بٰارَكْنٰا فِيهٰا ؛ [1]«ما آن جمعيت مستضعف(مؤمنان بنى اسرائيل)را وارث مشارق و مغارب- زمينى را كه پربركت كرديم-قرار داديم».

و نيز درباره همان‌ها مى‌فرمايد:

وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ؛ «ما اراده كرده‌ايم كه قوم مستضعف(مؤمنان بنى اسرائيل)را در روى زمين تمكين دهيم(و صاحب نفوذ و مسلّط سازيم)».

2.اين وعده الهى از آن كيست؟

در اين آيه خداوند وعده حكومت روى زمين،برترى دين و آيين و امنيت كامل را به گروهى از مؤمنان و صالحان داده است.اما در اينكه منظور از اين گروه چه كسانى‌اند؛ميان مفسران گفت‌وگو است.

برخى آن را اشاره به حكومت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف مى‌دانند كه شرق و غرب جهان،در زير لواى حكومت آن حضرت قرار مى‌گيرد،آيين حق در همه‌جا نفوذ مى‌كند،ناامنى و خوف و جنگ از صفحه زمين برچيده مى‌شود و عبادت خالى از شرك،براى جهانيان تحقق مى‌يابد. [2]