[مسأله 1729 زنى كه بچه شير مى‌دهد]

مسأله 1729 زنى كه بچه شير مى‌دهد و شير او كم است چه مادر بچه، يا دايه او باشد، يا بى‌اجرت شير دهد، اگر روزه براى بچه‌اى كه شير مى‌دهد ضرر دارد روزه بر او واجب نيست. و بايد براى هر روز يك مد طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد و نيز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست، و بنا بر احتياط واجب (1) بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد. و در هر دو صورت روزه‌هايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد ولى اگر كسى پيدا شود كه بى‌اجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از كس ديگرى كه اجرت او را بدهد اجرت بگيرد، (احتياط واجب آن است كه (2)) بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.

(1) [عبارت «بنا بر احتياط واجب» در رساله آيت اللّٰه اراكى نيست]

(2) [قسمت داخل پرانتز در رساله آيت اللّٰه اراكى نيست]

گلپايگانى، صافى: مسأله زنى كه بچه شير مى‌دهد و شير او كم است، چه مادر بچه يا دايه او باشد و يا بى‌اجرت شير دهد، اگر روزه براى بچه يا براى خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه‌هايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد ولى اگر كسى پيدا شود كه بى‌اجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از كس ديگرى كه اجرت او را بدهد اجرت بگيرد، احتياط واجب آن است كه بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.

[عبارت «و شير او كم است» در رساله آيت اللّٰه زنجانى نيست]

صافى: در صورت اوّل بايد. .

خوئى، تبريزى، زنجانى: اگر روزه براى بچه‌اى كه شير مى‌خورد ضرر دارد روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد و نيز اگر براى خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست و بنا بر احتياط مستحب براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد. .

فاضل: اگر روزه براى بچه‌اى كه شير مى‌خورد ضرر دارد روزه بر او واجب نيست و نيز اگر براى خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد. .

سيستانى: ولى بنا بر احتياط واجب اين حكم اختصاص به موردى دارد كه شير دادن بچه منحصر به همين راه باشد، و امّا اگر راه ديگرى براى شير دادن بچه باشد مثلاً چند زن در شير دادن او شركت كنند يا از شير دادن با شيشه و پستانك كمك بگيرد ثبوت اين حكم محل اشكال است.

زنجانى: در هر دو صورت اگر تا ماه رمضان بعد عذرش برطرف شود و بتواند قضا كند، بايد روزه‌هايى را كه نگرفته قضا كند، بلكه اگر بعد از آن نيز عذرش برطرف شد بنا بر احتياط واجب بايد قضا كند.