و بهتر آن است به جاى گندم و جو، نان را انتخاب كنند و در اين صورت احتياط واجب اين است به اندازهاى باشد كه گندم خالص آن، مقدار يك «مد» شود.
مسأله اختصاصى
بهجت: مسأله 1363 بر پسر يا دخترى كه تازه بالغ شدهاند و قدرت بر روزه گرفتن ندارند، روزه واجب نيست و كفّاره هم ندارد ولى قضا دارد.
[مسأله 1726 كسى كه به واسطۀ پيرى روزه نگرفته]
مسأله 1726 كسى كه به واسطۀ پيرى روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند (1) روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب (2) بايد قضاى روزههايى را كه نگرفته به جا آورد (3) .
(1) زنجانى: بدون مشقت. .
(2) گلپايگانى: بنا بر احتياط لازم. .
فاضل، صافى، نورى: بنا بر احتياط مستحب. .
[عبارت «بنا بر احتياط واجب» در رساله آيات عظام: اراكى و زنجانى نيست]
(3) خوئى، سيستانى: احتياط مستحب آن است كه قضاى روزههايى را كه نگرفته است به جا آورد.
تبريزى: لازم نيست روزه را قضا نمايد.
بهجت: رجوع كنيد به ذيل مسأله (1725) .
مكارم: مسأله كسانى كه به خاطر پيرى روزه نگرفتهاند اگر در فصل مناسبى كه هوا ملايم و روزها كوتاه است بتوانند قضاى آن را به جا آورند احتياط آن است كه آن را قضا كنند.
[مسأله 1727 اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مىشود]
مسأله 1727 اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مىشود و نمىتواند تشنگى را تحمل كند، يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست (1) . ولى در صورت دوم (2) بايد براى هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد (3) . و احتياط واجب (4) آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است آب نياشامد و چنانچه بعد بتواند (5) روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب (6) بايد روزههايى را كه نگرفته قضا نمايد.
(1) بهجت: ولى اگر تا رمضان بعد بتواند روزه بگيرد واجب است قضاى آن را بگيرد و در صورت عدم توانائى واجب است براى هر روز يك مد طعام از گندم و جو و مانند اينها صدقه دهد.
سيستانى: ولى در صورت دوّم بايد براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد، واجب نيست قضا نمايد.
(2) گلپايگانى، صافى: و بلكه در صورت اول هم بنا بر احتياط لازم. .
[عبارت «در صورت دوّم» در رساله آيت اللّٰه فاضل نيست]
(3) خوئى، تبريزى، زنجانى، فاضل: بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد. .