گفتۀ آنان يقين پيدا نكند و نماز آيات نخواند و بعد معلوم شود راست گفته‌اند (1) ، در صورتى كه تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد بايد نماز آيات را بخواند (2) . و اگر دو نفر كه عادل بودن آنان معلوم نيست بگويند خورشيد يا ماه گرفته، بعد معلوم شود كه عادل بوده‌اند بايد نماز آيات را بخواند (3) بلكه اگر (4) معلوم شود كه مقدارى از آن گرفته احتياط واجب آن است كه نماز آيات را بخواند.

(1) بهجت: و يا اين كه دو نفر كه عادل بودن آنها معلوم نيست شهادت بدهند و عادل بودن آنها ثابت نشود و انسان نماز آيات نخواند و بعد معلوم شود كه عادل بوده‌اند. .

(2) گلپايگانى، صافى: بلكه اگر مقدارى از آن هم گرفته باشد، بنا بر احتياط مستحب نماز آيات را بخواند و هم چنين است اگر دو نفر كه عادل بودن آنان معلوم نيست، بگويند خورشيد يا ماه گرفته، بعد معلوم شود كه عادل بوده‌اند.

بهجت: بلكه اگر معلوم شود كه مقدارى از آن گرفته، احتياط در آن است كه نماز آيات را بخواند.

مكارم: وگرنه واجب نيست.

نورى: ولى اگر مقدارى از آن گرفته باشد خواندن نماز آيات بر او واجب نيست و هم چنين است اگر دو نفر كه عادل بودن آنان معلوم نيست بگويند خورشيد يا ماه گرفته، بعد معلوم شود كه عادل بوده‌اند.

(3) اراكى: ولى اگر معلوم شود كه مقدارى از آن گرفته، در هر دو صورت احتياط مستحب آن است كه نماز آيات را بخواند.

(4) فاضل: بلكه اگر در هر دو صورت. .

خوئى، تبريزى، سيستانى: مسأله اگر عدّه‌اى (خوئى، تبريزى: كه اطمينان به گفتار آنها نباشد،) بگويند كه خورشيد يا ماه گرفته است چنانچه انسان از گفتۀ آنان يقين يا اطمينان شخصى پيدا نكند (خوئى: و در آن اشخاص شخصى كه ثقه باشد، نباشد) و نماز آيات نخواند و بعد معلوم شود راست گفته‌اند، در صورتى كه تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد (تبريزى، سيستانى: بايد) نماز آيات را بخواند ولى اگر مقدارى از آن گرفته باشد، خواندن نماز آيات بر او واجب نيست و هم چنين است اگر دو نفر كه عادل بودن آنان معلوم نيست، بگويند: خورشيد يا ماه گرفته، بعد معلوم شود كه عادل بوده‌اند.

زنجانى: مسأله اگر عده‌اى بگويند كه خورشيد يا ماه گرفته است، چنانچه گفتۀ آنان موجب اطمينان نباشد و نماز آيات نخواند و بعد مطمئن شود راست گفته‌اند، در صورتى كه تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد، بايد نماز آيات بخواند، بلكه اگر مقدارى از آن هم گرفته باشد، بنا بر احتياط خواندن نماز آيات بر او واجب است، و هم چنين است اگر يك نفر كه عادل بودن او معلوم نيست بگويد: خورشيد يا ماه گرفته و گفتۀ او موجب اطمينان نشود و بعد معلوم شود كه خورشيد گرفته بوده است.

[مسأله 1501 اگر انسان به گفتۀ كسانى كه از روى قاعدۀ علمى]

مسأله 1501 اگر انسان به گفتۀ(1) كسانى كه از روى قاعدۀ علمى وقت گرفتن خورشيد و ماه را مى‌دانند، اطمينان پيدا كند كه خورشيد يا ماه گرفته،