مكارم: مسأله مقدار مسافت را از راههاى مختلف مى‌توان دريافت؛ نخست اين كه خودش اندازه‌گيرى كرده و يقين حاصل كند، دوّم اين كه در ميان مردم معروف باشد، سوّم اين كه شخص مورد اعتمادى خبر دهد.

زنجانى: مسأله اگر از راهى اطمينان شخصى يا نوعى حاصل شود يا دو مرد عادل خبر دهند كه سفر انسان هشت فرسخ است، بايد نماز را شكسته بخواند. و بنا بر احتياط واجب اگر يك نفر عادل خبر دهد و اطمينان از قولش حاصل نشود نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.

بهجت: مسأله اگر علم يا اطمينان داشته باشد و يا دو نفر عادل بگويند كه سفر او هشت فرسخ است، بايد ترتيب اثر بدهد و نماز را شكسته بخواند، بلكه كافى بودن مطلق گمان، اگر چه اطمينان نداشته باشد خالى از وجه نيست. و اگر براى او سؤال كردن مشكل نيست و حرج ندارد بايد بنا بر احتياط سؤال كند.

[مسأله 1276 كسى كه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است]

مسأله 1276 كسى كه يقين دارد (1) سفر او هشت فرسخ است، اگر نماز را شكسته بخواند و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده، بايد آن را چهار ركعتى به جا آورد (2) و اگر وقت گذشته قضا نمايد (3) .

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) زنجانى: يا به طريق معتبرى؛ هم چون خبر دادن دو مرد عادل، براى او ثابت شود كه. .

(2) اراكى: بقيه مسأله ذكر نشده.

(3) فاضل، نورى: بنا بر احتياط واجب.

مسائل اختصاصى

بهجت: مسأله 1035 اگر دو نفر عادل بگويند سفر هشت فرسخ است و دو نفر عادل ديگر بگويند نيست، بنا بر احوط بايد قول دوّم را بگيرد و نماز را تمام بخواند و اگر شكسته خوانده، اعاده كند حتّىٰ اگر بعداً هم معلوم شود كه هشت فرسخ بوده؛ مگر اين كه نماز اوّل را با قصد قربت خوانده باشد، كه در اين صورت، همان نماز كافى است.

بهجت: مسأله 1037 اگر طفل مميّزى كه قصد سفر دارد، در بين راه بالغ شود، در صورتى كه مجموع حركت از ابتداى سفر، هشت فرسخ باشد، واجب است از زمان بلوغ، نماز را شكسته بخواند.

بهجت: مسأله 1038 اگر دو همسفر يكى معتقد به مقدار مسافت شرعى يعنى هشت فرسخ است و ديگرى، معتقد است كه هشت فرسخ نيست، بايد هر كدام به وظيفۀ خود عمل كند و بنا بر احتياط واجب هيچ كدام به ديگرى اقتدا نكند.

[مسأله 1277 كسى كه يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست]

مسأله 1277 كسى كه يقين دارد (1) سفرش هشت فرسخ نيست (2) ، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه، چنانچه در بين راه (3) بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده (4) ، اگر چه كمى از راه باقى باشد، بايد نماز را شكسته بخواند (5) و اگر بعد از تمام خواندن نماز فهميد سفرش هشت فرسخ بوده، بنا بر اقوى بايد نماز را دوباره شكسته اعاده نمايد (6) و در صورتى كه وقت گذشته باشد، بايد بنا بر احتياط واجب، نماز را دوباره قضا نمايد.

(1) گلپايگانى، صافى: كسى كه قصد مسافرت به محلّ معيّنى نموده و يقين دارد. .