كند (3) و نماز را هم دوباره بخواند.

اين مسأله در رسالۀ آيات عظام: مكارم و بهجت نيست

(1) سيستانى: بايد نماز را اعاده كند و اگر بداند از شكهاى صحيح بوده ولى نداند كدام قسم آن بوده است جايز است نماز را دوباره بخواند.

زنجانى: چنانچه بداند يا احتمال دهد كه بر فرض باطل بودن شك، به سببى غير از غفلت نماز را ادامه داده است؛ مثلاً نماز را رجاءً ادامه داده است، در اين صورت مى‌تواند بدون انجام دادن وظيفۀ شك نماز را از سر بگيرد، ولى اگر بداند كه در فرض باطل بودن شك، به جهت غفلت نماز را ادامه داده است، بنا را بر اين مى‌گذارد كه شك او از شكهاى صحيح بوده، پس اگر شك او بر فرض صحيح بودن مشخّص است، به وظيفۀ همان شك عمل مى‌كند، و اگر شك او بر فرض صحيح بودن مشخّص نيست ولى مى‌تواند با احتياط كردن نماز خود را درست كند، بايد احتياط كند؛ مثلاً اگر شكّ صحيح او بعد از سر برداشتن از سجدۀ دوّم بوده و مردّد بين شكّ دو و چهار و شكّ دو و سه و چهار باشد، بنا را بر چهار گذاشته و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نماز احتياط نشسته به جا مى‌آورد، در نتيجه به وظيفۀ هر دو شك عمل كرده است و نمازش صحيح است، ولى اگر نتواند با به جا آوردن وظيفۀ شك، نماز انجام شدۀ خود را درست كند و نياز به از سر گرفتن نماز باشد، مى‌تواند بدون انجام دادن وظيفۀ شك، نماز را از سر بگيرد.

(2) خوئى: جايز است نماز را به هم زده و دوباره بخواند. [پايان مسأله]

گلپايگانى، صافى: بايد ( تبريزى: بهتر آن است كه) دو ركعت نماز احتياط ايستاده و يك ركعت ايستاده و دو ركعت نشسته و دو سجدۀ سهو به جا آورد و نماز را هم دوباره بخواند (تبريزى: و جايز است نماز را به هم زده و دوباره بخواند) .

(3) اراكى: بقيه مسأله ذكر نشده.

[مسأله 1212 كسى كه نشسته نماز مى‌خواند]

مسأله 1212 كسى كه نشسته نماز مى‌خواند اگر شكى كند كه بايد براى آن يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بخواند، بايد دو ركعت (1) نشسته به جا آورد. بلكه اگر (2) شكى كند كه بايد براى آن دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بايد دو ركعت نشسته به جا آورد (3) .

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) خوئى، فاضل، تبريزى، سيستانى، مكارم: يك ركعت. .

(2) خوئى، فاضل، تبريزى، سيستانى، مكارم: و اگر. .

(3) اراكى: ليكن اگر شك كند دو ركعت خوانده يا سه ركعت، احتياط واجب آن است كه ابتداء يك ركعت نماز احتياط بخواند و بعد از آن دو ركعت ديگر بخواند و نماز را هم اعاده كند.

مكارم: [و]هم چنين در ساير شكّها.

گلپايگانى: مسأله كسى كه نشسته نماز مى‌خواند، اگر شكى كند كه مختار است براى آن يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بخواند، بايد دو ركعت نشسته را به جا آورد و اگر شكّى كند كه معيّن است براى آن نماز احتياط ايستاده بخواند بعيد نيست كه يك ركعت نشسته كافى باشد به جاى يك ركعت ايستاده و هم چنين دو ركعت نشسته به جاى دو ركعت ايستاده، و لكن در مثل دو و سه، احتياط لازم، جمع بين يك ركعت نشسته و دو ركعت نشسته است.