[مسأله 725 كسى كه وظيفه‌اش آن است كه بدل از وضو و بدل از غسل تيمّم كند]

مسأله 725 كسى كه وظيفه‌اش آن است كه بدل از وضو و بدل از غسل تيمّم كند، همين دو تيمّم كفايت مى‌كند و تيمّم ديگرى لازم نيست.

اين مسأله، در رسالۀ آيات عظام: زنجانى، مكارم، سيستانى و بهجت نيست

خوئى، تبريزى: مسأله كسى كه بايد براى انجام عملى مثلاً براى خواندن نماز بدل از وضو و بدل از غسل تيمّم كند اگر در تيمّم اول، نيّت بدل از وضو يا نيت بدل از غسل نمايد و تيمّم دوّم را به قصد اين كه وظيفۀ خود را انجام داده باشد، به جا آورد كفايت مى‌كند.

گلپايگانى، صافى: احتياط مستحبّ آن است كه تيمّم سومى هم به قصد اين كه بتواند آن عمل را انجام دهد بنمايد ولى. .

گلپايگانى، صافى: تيمّم سوّم لازم نيست.

[مسأله 726 كسى كه وظيفه‌اش تيمّم است]

مسأله 726 كسى كه وظيفه‌اش تيمّم است اگر براى كارى تيمّم كند، تا تيمّم و عذر او باقى است، كارهايى را كه بايد با وضو يا غسل انجام داد، مى‌تواند به جا آورد (1) ولى اگر با داشتن آب (2) براى نماز ميّت يا خوابيدن تيمّم كرده فقط كارى را كه براى آن تيمّم نموده مى‌تواند انجام دهد (3) و در مورد تيمّم به خاطر تنگى وقت به احتياط واجب ساير غايات را انجام ندهد.

(1) مكارم: حتى اگر تيمّم را به خاطر تنگى وقت نماز گرفته باشد دست گذاردن روى خط قرآن و مانند آن براى او جايز است. [پايان مسأله]

زنجانى: حتى اگر عذرش تنگى وقت باشد. [پايان مسأله]

(2) خوئى، گلپايگانى، فاضل، صافى، بهجت، تبريزى، سيستانى: ولى اگر عذرش تنگى وقت بوده، يا با داشتن آب. .

(3) گلپايگانى، خوئى، فاضل، بهجت، صافى، سيستانى، تبريزى: بقيه مسأله ذكر نشده.

نورى: و هم چنين است بنا بر احتياط واجب اگر عذرش تنگى وقت بوده.

[مسأله 727 در چند مورد مستحبّ است نمازهايى را كه انسان با تيمّم خوانده دوباره بخواند]

مسأله 727 در چند مورد مستحبّ است (1) نمازهايى را كه انسان با تيمّم خوانده دوباره بخواند: اول: آن كه از استعمال آب ترس داشته و عمداً خود را جنب كرده و با تيمّم نماز خوانده است. دوم: آن كه مى‌دانسته يا گمان داشته كه آب پيدا نمى‌كند و عمداً خود را جنب كرده و با تيمّم نماز خوانده است. سوم: آن كه تا آخر وقت، عمداً در جستجوى آب نرود و با تيمّم نماز بخواند و بعد بفهمد كه اگر جستجو مى‌كرد، آب پيدا مى‌شد. چهارم: آن كه عمداً نماز را تأخير انداخته و در آخر وقت با تيمّم نماز خوانده است. پنجم: آن كه مى‌دانسته يا گمان داشته كه آب پيدا نمى‌شود و آبى را كه داشته ريخته است (2) .

(1) خوئى، تبريزى، سيستانى: بهتر است.

. اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(2) گلپايگانى: [و]ششم: آن كه از ترس مزاحمت جمعيت و نرسيدن به نماز جماعت، نماز جمعه را با تيمّم خوانده است.

مكارم: مسأله نمازهايى را كه با تيمّم خوانده اعاده و قضا ندارد، ولى در چند مورد احتياط مستحبّ آن است كه نمازهاى خود را اعاده كند: اول: در جايى كه آب نداشته يا مانع از استعمال آب