(1) آيات عظام: احتياط مستحب آن است. .

فاضل: بهتر آن است. .

[مسأله 278 اگر يكى از اعضاى وضو نجس باشد]

مسأله 278 اگر يكى از اعضاى وضو نجس باشد و بعد از وضو شك كند كه پيش از وضو آنجا را آب كشيده يا نه (1) ، چنانچه (2) در موقع وضو ملتفت پاك بودن و نجس بودن آن جا نبوده، وضو باطل است. (3) و اگر مى‌داند ملتفت بوده (4) يا شك دارد كه ملتفت بوده يا نه، وضو صحيح است (5) . و در هر صورت جايى را كه نجس بوده بايد آب بكشد.

(1) سيستانى: وضو صحيح است ولى جايى را كه نجس بوده بايد آب بكشد. [پايان مسأله]

مكارم: وضوى او صحيح است، ولى بايد براى نماز آن را آب بكشد و اگر چيزى با آن ملاقات كرده تطهير كند. [پايان مسأله]

(2) اراكى، زنجانى: چنانچه بداند. .

(3) تبريزى: بنا بر احتياط وضو باطل است. .

بهجت: وضو باطل است بنا بر أحوط، در صورتى كه با وضو گرفتن و يا غير آن به طور اتّفاقى پاك نشده باشد؛ و اگر ملتفت بوده، يا شكّ دارد كه ملتفت بوده يا نه، وضو صحيح است و در هر صورت بايد بنا بر احوط براى نماز و مانند آن، جايى را كه نجس بوده آب بكشد.

(4) زنجانى: يا اصلاً مسأله را نمى‌دانسته وضو باطل است و اگر مسأله را مى‌دانسته و مى‌داند كه ملتفت رعايت آن بوده يا شك كند كه ملتفت بوده يا نه و مسأله را نيز مى‌دانسته وضويش صحيح است و در هر صورت جايى را كه نجس بوده بنا بر احتياط بايد آب بكشد.

(5) صافى: مگر آن كه بداند در صورتى كه پيش از وضو آن را آب نكشيده باشد، با شستن وضويى آب كشيده شده است.

[مسأله 279 اگر در صورت يا دستها بريدگى يا زخمى است]

مسأله 279 اگر در صورت يا دستها بريدگى يا زخمى است كه خون آن بند نمى‌آيد و آب براى آن ضرر ندارد (1) ، بايد در آب كر يا جارى فرو برد (2) و قدرى فشار دهد كه خون بند بيايد (3) ، بعد به دستورى كه گفته شد وضوى ارتماسى بگيرد (4) .

(1) گلپايگانى: چنانچه در آب كر يا جارى فرو برد و قدرى فشار دهد كه خون بند بيايد، بعد به نيّت وضو از آب بيرون بياورد وضو صحيح است.

صافى: چنانچه در آب كر يا جارى فرو برد و قدرى فشار دهد كه خون بند بيايد سپس به نيت وضو دست يا انگشت خود را روى آن بگذارد و به پايين بكشد كه آب بر آن جريان پيدا كند و شرايط ديگر مختل نشود، وضويش صحيح است.

(2) مكارم: يا زير شير آب بگيرد. .

خوئى، سيستانى، تبريزى: بايد بعد از شستن اجزاء صحيحۀ آن عضو، با رعايت ترتيب موضع زخم يا بريدگى را در آب كُر يا جارى فرو برد. .

(3) خوئى، سيستانى: و انگشت خود را روى زخم يا بريدگى در زير آب از بالا به پائين بكشد تا آب بر آن جارى شود و (سيستانى: سپس مواضع پايين‌تر از آن را بشويد) وضو صحيح است.

نورى، تبريزى: و (تبريزى: احاطۀ آب بر آن موضع قطع شود و بعد) انگشت خود را روى زخم يا بريدگى در زير آب از بالا به پايين بكشد تا آب بر آن جارى شود.

(4) بهجت: و اگر بعد از بند آمدن، دو مرتبه خون جارى شد وضو به طور ارتماسى صحيح است و اگر خون جارى نشد به صورت ترتيبى هم مى‌شود وضو گرفت.

مكارم: امّا اگر آب ضرر دارد بايد به دستور وضوى جبيره كه بعداً مى‌آيد، عمل كند.