براى مسلمانان بود منتهى شد و در تمام جزيرة العرب مثل بمب صدا كرد، و راه را براى پيشرفت سريع اسلام گشود كه تجزيه و تحليل آن يكى از جالبترين و ظريفترين مسائل تاريخ اسلام است.

غرض اين كه، در اين اثنا كه «سُفراء» رفت و آمد مى‌كردند، قريش يكى از سفيران پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را بازداشت كرد؛ و به دنبال آن، شايعه قتل او در لشگرگاه اسلام پيچيد. پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم سخت خشمگين شد و فرمود:

«لا نَبْرَح حَتَّى نُناجِزَ الْقَوْمَ، فَدَعا رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله و سلم النَّاسَ إِلَى الْبَيْعَةِ ...؛

ما حركت نمى‌كنيم تا با آنها پيكار كنيم؛ اينجا بود كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مردم را دعوت به بيعت (مجدّد) فرمود ...». [1]

و براى اين كه خون مسلمانان را به جوش آورد و نيرومندترين انگيزه را در آنها ايجاد كند، اقدام به تجديد بيعت كرد، و در زير درخت بزرگى كه در آنجا بود نشست و همه مسلمانان فرد فرد آمدند و دست بيعت به دست او گذاردند، و اعلام وفادارى مجدّد تا سرحدّ جان كردند.

بيعت تاريخى عجيبى كه مايه خشنودى خداوند بود، و به همين دليل «بيعت رضوان» ناميده شد كه قرآن در اين باره مى‌گويد:

«لَقَدْ رَضِىَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحَتَ الشَّجَرَةِ ...؛ خداوند از مؤمنان- هنگامى كه در زير آن درخت با تو بيعت كردند- راضى و خشنود شد ...» [2]

و از آنجا كه زير درختى انجام گرفت، نام ديگرش «بيعت شجره) شد.

[1]- سيره ابن هشام، ج 3، ص 330.

[2]- سوره فتح، آيه 18.