ج- كلّ افراد به صورت يك مجموعه كاملًا منسجم عمل كنند، به طورى كه كار هر يك، مكمّل عمل ديگرى باشد.

د- سلسله مراتب، در تقسيم مسؤوليّتها در نظر گرفته شود.

ه- تمام افراد از طريق سلسله مراتب با مديريّت يا فرماندهى در ارتباط باشند.

براى «سازماندهى» بايد به لياقتها، استعدادها، تخصصّها، و تقوى، فوق العاده اهمّيّت داد، و از تمام عناصر شايسته، نه تنها استفاده كرد، بلكه بايد آنها را به معنى واقعى كلمه «صيد» كرد.

در حالات پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم مى‌خوانيم كه حتّى براى رساندن يك پيام ميان اصحاب و ياران خود بررسى مى‌كرد، و كسى را برمى‌گزيد كه از همه شايسته‌تر براى ابلاغ آن پيام باشد. چنانچه در مسأله قرائت آيات سوره برائت در موسم حج براى مشركان مكّه كه در حقيقت «اعلام پايان عمر شرك و بت پرستى» و يكى از مراحل مهمّ تاريخ اسلام بود، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم اصرار داشت كه طبق فرمان الهى، على عليه السلام عهده‌دار آن شود؛ چرا كه از همه براى اين كار شايسته‌تر بود. [1]

در غزوه «خيبر» هنگامى كه ديگران از فتح نيرومندترين دژهاى خيبر عاجز ماندند، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم شخصاً سازماندهى لشكر را به دست گرفت، و جمله تاريخى معروفش را فرمود:

«لَأُعْطِيَنَّ الرَّايَةَ غَدَاً رَجُلًا يُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يُحِبُّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ يَفْتَحُ اللَّهُ عَلى يَدَيْهِ يَأْخُذُها عَنْوَةً ...؛

فردا پرچم را به دست كسى مى‌سپارم كه خدا و رسولش را دوست دارد، و خدا و رسولش نيز او را دوست دارند، و اين قلعه به دست او فتح مى‌شود!» [2]

سپس پرچم را به دست على عليه السلام داد و در همان روز دژ نيرومند يهود سقوط كرد.

[1]- تفسير مجمع البيان، سوره توبه.

[2]- مجمع البيان، ج 9، ص 120- كامل ابن اثير، ج 2، ص 149، چاپ بيروت.