به عنوان «شعر سال» انتخاب مى‌شد، و البته موفقيت در اين مسابقه بزرگ ادبى، افتخار بزرگى براى سراينده آن شعر و قبيله‌اش بود.

جرجى زيدان درباره بازار عكاظ مى‌نويسد:

«اين بازار در نزديكى شهر «طائف» بود و قبائل حجاز كه در ماههاى حرام به آنجا مى‌آمدند در نخلستانهاى مجاور آن چادر مى‌زدند و مشغول داد و ستد مى‌شدند.

طايفه قريش براى جلب افراد بيشترى بسوى اين بازار، آنجا را «نمايشگاه شعر و ادب و خطابه» قرار داده بودند، (زيرا عربها به اين موضوع علاقه وافرى داشتند) و به اين ترتيب هر سال عدّه‌اى از گويندگان و خطيبان عرب براى اظهار فضل و كسب شهرت به آنجا مى‌آمدند.

ضمناً اگر كسى اسيرى داشت، و مى‌خواست اسير خود را از اسير كننده‌اش خريدارى كند بعكاظ مى‌آمد، و هر كس نزاعى داشت براى دادخواهى و دادرسى به آنجا مى‌آمد، و قبل از آنكه بازار افتتاح گردد يك نفر را به عنوان سرپرستى و اداره امور آنجا انتخاب ميكردند كه غالباً از «بنى تميم» بود ... [1]

براى كوبيدن انقلاب‌

قرآن در ميان چنين جمعيتى پيدا شد كه علاوه بر داشتن يك زبان عالى و پر مايه، در آن عصر به اوج ترقى ادبى خود رسيده بودند. ولى با اينهمه قرآن (قطع نظر از مزاياى ديگر كه در آينده مورد بحث قرار خواهد گرفت) فصل نوينى در ادبيات عرب گشود، و آنچنان شور و انقلاب دامنه‌دارى در پهنه زبان عرب بوجود آورد كه قابل مقايسه با تأثير و نفوذ هيچيك‌

[1]. تاريخ تمدن جرجى زيدان- جلد اول صفحه 19.