ايمان و منهاى هر گونه تبعيض از نظر نژاد و قبيله و زبان و منطقه جغرافيائى، جامه عمل پوشانيد، تمام آن مشكلات و موانع را پشت سر گذاشت و يك واحد عظيم اجتماعى بوجود آورد كه قسمت عمده جهان متمدن آن روز را دربر مى‌گرفت، و ملت يكپارچه‌اى كه هيچ وجه مشتركى جز در «انسانيت» و «ايمان به دكترين اسلام» نداشتند، تشكيل داد، و اقوام و مللى را كه به خاطر تفاوت عادات و رسوم، نژاد، تاريخ، فرهنگ، و زبان تا آن روز در جامعه واحدى گرد نيامده بودند، با هم برادر ساخت.

آثار اين وحدت كه همان تراكم نيروهاى انسانى، و بالنتيجه پيشرفت در زمينه‌هاى مختلف اجتماعى، سياسى، و فرهنگى باشد به زودى آشكار گرديد

قرآن و مسئله حفظ حقوق انسانى‌

گفتيم يك قانون عالى آنست كه علاوه بر امتيازات ديگر، در مسئله «حفظ حقوق» طرح جامعتر و دقيقترى ارائه كند، با توجه به اين حقيقت طرح قانونگذارى اسلام را از اين نظر مورد بررسى قرار ميدهيم.

در اين مورد نكاتى وجود دارد كه براى يك قضاوت صحيح و همه جانبه بايد مد نظر باشد، از جمله:

1- قرآن اصل «عدالت» را به عنوان زيربناى همه قوانين اجتماعى پذيرفته و مى‌گويد: حكومت و قضاوت حتماً بايد بر پايه عدالت باشد إِذا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ‌ (نساء- 58): «و هنگامى كه ميان مردم قضاوت و حكومت داورى مى‌كنيد به عدالت حكم داورى كنيد.»

- سخن حتى در غير دايره دادرسى و حكومت بايد از روى عدالت‌