باشد، و حبّ و بغضهاى ناشى از دوستى و خويشاوندى، يا بيگانگى و عداوت، نبايد مانع از اين امر باشد: وَ إِذا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَ لَوْ كانَ ذا قُرْبى‌ (انعام- 152):

«هنگاميكه سخنى مى‌گوئيد (و داورى مى‌كنيد) عدالت را رعايت نماييد حتى اگر در مورد نزديكان (شما) بوده باشد.»

- سرچشمه ظلم و بيدادگرى هواپرستى است، و ظلم بايد همچون هواپرستى محكوم گردد: فَلا تَتَّبِعُوا الْهَوى‌ أَنْ تَعْدِلُوا (نساء- 135): «پيروى از هوى شما را عدالت باز ندارد.»

- مبادلات اقتصادى همه بايد روى «عدل و داد» صورت گيرد: وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَ الْميزانَ بِالْقِسْطِ (انعام- 152): «و حق پيمانه و وزن را به عدالت ادا كنيد.»

- سرپرستى يتيمان بايد از روى عدالت باشد وَ أَنْ تَقُومُوا لِلْيَتامى‌ بِالْقِسْطِ (نساء- 127): «با يتيمان به عدالت رفتار كنيد.»

- خلاصه همه چيز بايد بر پايه عدالت، و از آن بالاتر نيكوكارى و گذشت باشد:

إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ اْلإِحْسانِ وَ إيتاءِ ذِي الْقُرْبى‌ وَ يَنْهى‌ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ الْبَغْيِ‌ (نحل- 90): «خداوند به عدالت و نيكوكارى و بخشش به خويشاوندان فرمان ميدهد، و از اعمال زشت و ناپسند، و ستم، نهى ميكند.

- همانطور كه هواپرستى بطور مطلق و علاقه بى‌حساب به بستگان و نزديكان از اجراى عدل بازمى‌دارد، دشمنى و خصومت با افراد نيز ممكن است مانع از اين كار گردد: وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَ‌آنُ قَوْمٍ عَلى‌ أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى‌ (مائده- 8).

بنابراين بايد به شدّت از اين خطراتى كه اصل عدالت را تهديد