ولى مفهوم اين آيه امروز براى ما روشن است زيرا ميدانيم: تمام موجودات اين جهان ماده بدون استثناءِ، از ذرات اتم تشكيل يافته، و هر دانه اتم هم از دو زوج مختلف كه يكى الكتريسته «منفى» و ديگرى الكتريسته «مثبت» دارد تشكيل شده است.

آيا براى بيان اين واقعيت در محيط نزول قرآن كه كلمات «الكترون» و «پروتون» هنوز جزو فرهنگهاى بشرى نشده بودند، تعبيرى رساتر و مناسب‌تر از زوجين (دو موجود نر و ماده) پيدا ميشد.

اين را ميدانيم كه دو جسم با دو الكتريسته «ناهمنام» (مثبت و منفى) يكديگر را جذب ميكنند و دو جسم با الكتريسته «همنام» از يكديگر دور ميشوند. آيا جاذبه و كششى كه ميان دو جسم با دو نوع بار الكتريكى وجود دارد شباهت كاملى با جاذبه جنسى كه ميان دو جنس مختلف وجود دارد نيست؟ خلاصه اگر ما در محيط نزول قرآن بوديم و مى‌خواستيم اين واقعيت علمى را با الفاظ متداول آن زمان براى عموم شرح دهيم چه تعبيرى بهتر از اين تعبير داشتيم.

در معنى اين آيه حديث جالبى در تفسير «برهان» از امير مؤمنان على (ع) نقل شده است كه فرمود: «مُؤَلِفٌ بَيْنَ مُتَعادِياتِها وَ مُفَرِّقٌ بَينَ مُتَدانِياتِها»:

«او (خداوند) در ميان قواى متخاصم جهان الفت ايجاد كرده، و در ميان قواى نزديك، جدائى افكنده است»؟!

4- قرآن و جاذبه عمومى‌

«... متفكران بزرگ اين اختصاص را دارند كه هيچ مطلبى را بيهوده و نامربوط نمى‌انگارند، و به هيچ موضوعى سرسرى نمى‌نگرند،