و از مسائل و نمودهاى بسيار ساده و عادى درسهاى بزرگ مى‌گيرند.

چه بسيارند اشخاصى كه حس كرده‌اند بدنشان در آب سبك ميشود،

يا سيبى از درخت سقوط ميكند،

يا چلچراغى در بالاى سرشان به تمّوج درمى‌آيد،

اما فقط ارشميدس پيدا مى‌شود كه از آن اصول «تعادل مايعات» را نتيجه بگيرد، و تنها نيوتن مى‌تواند قانون «جاذبه عمومى» را كشف كند، و فقط «گاليله» بود كه قانون سقوط اجسام را از روى آن بدست آورد.» [1] شك نيست كه وجود نيروى مرموزى را در درون زمين كه همه اجسام را به سوى خود مى‌كشد، همه پيش از نيوتن احساس كرده بودند، اما اينكه اين قانون يك قانون عمومى در سرتاسر جهان آفرينش، در تمام كرّات و سيارات و كواكب و كهكشانهاى عظيم، و حتى ميان دو ذرّه بسيار كوچك و ناچيز مى‌باشد، كسى پيش از نيوتن ظاهراً از آن آگاهى نداشت، و تنها او بود كه براى نخستين بار در قرن 17 ميلادى با الهام گرفتن از سقوط يك سيب به زمين پرده از روى اين‌قانون بزرگ داشت.

ميخواهيد شما هم مسئله سقوط سيب را افسانه ساختگى بدانيد- آنچنان كه هوپ دانشمند معروف دانسته- يا براى آن واقعيت قائل باشيد، در هر دو صورت اين را نمى‌توان انكار كرد كه پايه‌گذار قانون جاذبه عمومى نيوتن است.

اهميت اين قانون به قدرى است كه بعضى قرن 17 را قرن نيوتن نام گذارده‌اند، نيوتن ساعتهاى طولانى در سكوت و انديشه فرو رفت تا توانست‌

[1]. تاريخ علوم صفحه 188.