خلاصه اين كه خداوند متعال به مؤمنان صالح العمل بشارت پاداش نيكويى، كه همان بهشت برين است را داده كه جاودانه در آن خواهند ماند.

سؤال: انذارى كه در اين آيات به آن اشاره شده، مربوط به چه كسانى است؟

جواب: طبق آنچه در آيه چهارم سوره كهف آمده انذار مربوط به كسانى است كه معتقد بودند خداوند متعال فرزند دارد. سه گروه چنين اعتقادى دارند:

الف) مسيحيان؛ كه معتقدند حضرت عيسى عليه السلام فرزند خداست. [1]

ب) يهوديان، كه اعتقاد دارند عزير فرزند خداوند است. [2]

ج) مشركان عرب؛ كه مى‌گفتند ملائكه دختران خدا هستند. [3]

اعتقاد هر سه گروه، اعتقادى باطل و انحراف از اصل توحيد است؛ چرا كه داشتن فرزند لازمه‌اش جسمانى بودن و نياز داشتن و اختيار كردن همسر است و خداوند از همه اين امور پاك و مبرّاست.

در آيه بعد كه مربوط به همين گروه‌هاى سه‌گانه است مى‌خوانيم: « «مَّا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِنْ يَقُولُونَ إِلَّا كَذِباً»؛ نه آنها (هرگز) به اين سخن يقين دارند، و نه پدرانشان. سخن بزرگى از دهانشان خارج مى‌شود! آنها فقط دروغ مى‌گويند». [4]

آيات پنج‌گانه فوق پيرامون قرآن مجيد، صفات و اهداف آن و برخى صفات خداوند و پيامبرش بود. آيه بعد به حرص و ولع فوق‌العاده پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله جهت هدايت و اصلاح مردم پرداخته است. توجّه فرماييد:

[1]. سوره توبه، آيه 30.

[2]. سوره توبه، آيه 30.

[3]. سوره نحل، آيه 57.

[4]. سوره كهف، آيه 5.