« «لِيُنذِرَ بَأْساً شَدِيداً مِّنْ لَّدُنْهُ»؛ تا از جانب او (بدكاران را) از عذاب شديدى بترساند».

4. ويژگى چهارم قرآن، بشارت به مؤمنان است. « «وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً»؛ و مؤمنانى را كه كارهاى شايسته انجام مى‌دهند، بشارت دهد كه پاداش نيكويى براى آنهاست».

آرى قرآن مجيد هم به بدكاران انذار مى‌دهد و آنها را به خاطر كارهاى خلاف و زشتشان مى‌ترساند، و هم مؤمنان صالح العمل را بشارت مى‌دهد و به‌خاطر كارهاى خوبشان آنها را تشويق و ترغيب مى‌كند.

سؤال: خداوند متعال به كدام گروه از مؤمنان بشارت داده و پاداششان چيست؟

جواب: همان گونه كه در آيه دوم و سوم سوره كهف آمده، اين بشارت اختصاص به مؤمنان صالح العمل دارد و شامل كسانى كه عمل صالح ندارند نمى‌شود. و اين مطلب نقش مهمّ عمل صالح را مى‌رساند، كه ايمان بدون آن ارزشى ندارد. اگر شخصى دم از ايمان و پيروى از حضرت على عليه السلام و انتظار امام زمان عليه السلام بزند امّا عمل صالح نداشته باشد در اين ادّعاها صادق نيست. ضمناً منظور از عمل صالح هر كار خوب و شايسته‌اى است كه براى رضاى خداوند انجام گيرد.

شما خوانندگان گرامى هر شغلى داشته باشيد مى‌توانيد همان را تبديل به عمل صالح كنيد؛ مشروط بر اين كه آن كار و فعاليّت را به قصد تحصيل روزى حلال براى تأمين مخارج افراد واجب النفقه خود و خدمت به خلق خداوند انجام دهيد. حتّى ورزشكاران مى‌توانند با اين نيّت ورزش خود را تبديل به عمل صالح كنند. بنابراين، گستره عمل صالح بسيار وسيع و فراگير است. [1]

[1]. آيات ولايت در قرآن، ص 383.