دست به تجاوز و غصب حقوق ديگران زده و از عناوينى همچون «تأمين آينده» دستاويزى براى ثروت اندوزى و ساختن «كنزها و گنجها» مى‌تراشند. و يا دير و زود شدن درآمد مادى را مجوزى براى گام نهادن در طرق نامشروع مى‌پندارند.

اسلام همه اين افراد به خويشتن دارى و تسلط بر هوسهاى سركش و رعايت اصول عدالت و تقوى دعوت مى‌كند واز دستورات گذشته همانند ترمزى براى كنترل تندروها و خودپرستها كه متأسفانه تعداد آنها در همه جوامع زياد است، و هم امروز چهره جهان انسانيت را فوق العاده زشت و ننگين ساخته‌اند، استفاده مى‌كند.

از همه اينها گذشته كار دو جنبه دارد جنبه فردى‌ كه منشاء درآمد شخصى است و جنبه اجتماعى‌ كه باعث پيشرفت و حركت جامعه است.

صفات نكوهيده‌اى كه در بالا از آن ياد شده همه مربوط به جنبه‌هاى فردى كار است، يعنى تلاش و فعاليت را وسيله استثمار و بهره كشى از دگران قرار دادن، و از آن به عنوان حربه‌اى براى خود خواهى استفاده كردن و يا لااقل تنها به فكر خويشتن بودن.

امّا كارى كه در خدمت جامعه و در مسير منافع اجتماع است نه مخالف «زهد» و «توكل» است نه دليل بر «حرص و آزمندى» و «طول امل» و نه «دنياپرستى» است، بلكه عين زهد و توجّه آخرت است و عين عبادت و قرب به خدا است.

اگر كسى به شما گفت من كار نمى‌كنم مبادا دنيا پرست باشم، فوراً به او بگوئيد: برو براى رفاه مردم كار كن و در برابر كار چيزى مخواه! تا روشن شود اينها بهانه براى فرار از كار و كوشش است، نه زهد و بى اعتنائى به دنيا.

مخصوصاً امروز ما در لحظات حساسى از تاريخ خود زندگى مى‌كنيم كه اگر اين جهاد بزرگ اسلامى يعنى كار را در تمام سطوح زنده نكنيم ممكن است تمام ثمرات انقلاب ما به خطر بيفتد.

امروز همه مسلمانان جهان بايد آستين بالازنند، همه قشرها بايد براى تداوم حركت انقلابى به اين پيكار بزرگ بپردازند. در غير اين صورت چنان ضربه‌اى بر پايه‌هاى استقلال ما وارد خواهد شد كه جبران آن ميسر نيست.